Ακαδημαϊκά ατοπήματα …. και συνέπειες

Γράφει μεταξύ άλλων ο Τάκης Θεορωρόπουλος στην χθεσινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

“(…) υπονομεύει τη μόνη δυνατότητα που έχει η χώρα να βγει από το κώμα. Φτιάχνει μια εκπαίδευση μειωμένων απαιτήσεων, μια κρεατομηχανή παραγωγής Ελλήνων ακόμη πιο αμόρφωτων, με ακόμη λιγότερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους.”

Το ίδιο διαπιστώνει στο σύνολο της σχεδόν και η πανεπιστημιακή κοινότητα. Ο σύλλογος ΔΕΠ στην απόφαση του ΔΣ του, χαρακτηρίζει ως ακαδημαϊκό ατόπημα και πλήγμα στις δημοκρατικές διαδικασίες την στάση “ορισμένων, λίγων, Προέδρων Τμημάτων οι οποίοι κατά την πρόσφατη ψηφοφορία στη συνεδρίαση της Συγκλήτου επί του νομοσχεδίου ψήφισαν αντίθετα από τις ρητά διατυπωμένες αποφάσεις των Συνελεύσεων των Τμημάτων που εκπροσωπούν”.

Ποιες είναι οι δικλίδες ασφαλείας που παρέχει ένα Δημοκρατικό πολίτευμα, ένα Ακαδημαϊκό περιβάλλον, για την άμυνα του σε αυτού του είδους τις πρακτικές; Πως αντιδρά η Πανεπιστημιακή κοινότητα σε πρακτικές αυτής της μορφής;

Διαφάνεια και Δημοσιότητα … τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.

Οι Πρόεδροι αυτοί έχουν όνομα, έχουν Τμήμα το οποίο εκπροσωπούν, έχουν Τμήμα στο οποίο οφείλουν να εξηγήσουν και τεκμηριώσουν την στάση τους.  Το ίδιο ισχύει και για τους Κοσμήτορες.

Σε αυτό το πλαίσιο, και ως μέλος του Τμήματος ΗΜ&ΤΥ.

1. Ζήτησα από τον Πρόεδρο του Τμήματος να ενημερώσει το Τμήμα για την θέση που σκοπεύει να κρατήσει στην συνεδρίαση της Σύγκλητου για το Σχέδιο Νόμου.
2. Ζήτησα από τον Πρόεδρο του Τμήματος να ενημερώσει το Τμήμα για την θέση που διατύπωσε στην Σύγκλητο για το Σχέδιο Νόμου (εδώ).
3. Το ίδιο ζήτησα με έγγραφο που κατέθεσα στα επί εγγράφων και αιτήσεων της Συνέλευσης του Τμήματος της 16/4/2019 επιχειρηματολογώντας (εδώ) πως η απόφαση του Τμήματος (αν και μεθοδευμένη εδώ και εδώ) του επέβαλε να τοποθετηθεί ΚΑΤΑ του Σχεδίου Νόμου.

Περιμένω (όπως περιμένουν πολλά μέλη ΔΕΠ) την απάντηση του Προέδρου. Ισως και να μην οφείλει να δώσει απάντηση ως Πρόεδρος, ίσως και  να μην οφείλει να δώσει απάντηση ως μέλος της “επιτροπής μεθόδευσης”

Το Πανεπιστήμιο Πατρών υποβαθμίζεται, η τριτοβάθμια εκπαίδευση ισοπεδώνεται, η κοινωνία εμπαίζεται. Είναι υποχρέωση του καθενός μας να αντιδράσει. Η αντίδραση δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των “αριστερών”. Την αντίδραση μας την περιμένει η κοινωνία.

Κλεάνθης Θραμπουλίδης