Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2004

η «Μεγάλη Υπερκομματική Δημοκρατική Παράταξη της Διαπλοκής»


Αγαπητέ συνάδελφε,

Φαίνεται πως υπάρχει ακόμη μια μικρή ελπίδα να είναι όλα αυτά
“φαντασιώσεις” καθώς δεν απάντησε ακόμη κανείς. Καθόλου
απίθανο όπως πρόσφατα διαπίστωσε και άλλος συνάδελφος.

Βέβαια η «Μεγάλη Υπερκομματική Δημοκρατική Παράταξη της Διαπλοκής» έχει φροντίσει να επιβάλλει όλα εκείνα τα μέτρα και να δημιουργήσει τους μηχανισμούς εκείνους που διασφαλίζουν την καταπάτηση της θεμελιώδους αρχής της ελευθερίας του λόγου ακόμη και στην υποτίθεται κοιτίδα της τον Πανεπιστημιακό χώρο. Είναι πολύ ενδιαφέρον να καταγράψει και αναδείξει κανείς τους μηχανισμούς αυτούς.

“Πρώτη προτεραιότητα για τον Eλλαδισμό, η μεγιστοποίηση της ατομικής καταναλωτικής ευχέρειας. H οικονομία πριν από την Iστορία και την αξιοπρέπεια. Aνενδοίαστα.” Από το άρθρο του
Xρηστου Γιανναρα “Mειωμένη ευαισθησία στην αξιοπρέπεια” «O Eλληνισμός τελειώνει ιστορικά μέσα στη ντροπή άκρως μειωμένης ευαισθησίας για την αξιοπρέπεια, την ιστορική του ταυτότητα, τους στόχους που θα δικαιολογούσαν την ενεργό επιβίωσή του.»
Παραφράζω «Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο»

Είστε όλοι προσκεκλημένοι στον αγώνα δρόμου αντίθετα με το
ρεύμα (του ανέμου που διοργανώνει την ερχόμενη Κυριακή η
κοινοπραξία Γέφυρα με αφετηρία το Αντίρριο και τερματισμό; όπου
φτάσουμε, τουλάχιστο θα έχουμε ένα κοινό στόχο, το Τόφαλος.

Κ. Θραμπουλίδης


kleanthis Thramboulidis wrote:
Σχετικά με την συζήτηση περί "συνδιαλλαγών"
Μήπως η ανεξέλεγκτη (λάθος! η οδηγούμενη από σκοπιμότητες ή για
την δημιουργία ιστορίας) επικρότηση πρακτικών, ενεργειών και
επιλογών είναι υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για την _σημερινή
κατάσταση_ του τμήματος, διαιωνίζοντας τις εν λόγω πρακτικές,
ενέργειες και επιλογές στο μέλλον;

Βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς σε ποια "κατάσταση" γίνεται αναφορά,
σε αυτή που περιγράφουμε όταν επαινούμε ενέργειες, πρακτικές και
επιλογές για την δημιουργία ιστορίας και με μεγάλη δόση
αυταρέσκειας _ευλογούμε τα γένια μας_ ή σε αυτή που ζούμε
καθημερινά και έντονα το τελευταίο διάστημα;
Κ.Θ.

Τρίτη 27 Απριλίου 2004

Αξιότιμη κ. Γιαννάκου, ... Φτάνει πια «διάλογος»

Αλλαγές στην Παιδεία  - Σκέψεις Εμπειρίες            link

Αξιότιμη κ. Γιαννάκου, ... Φτάνει πια «διάλογος» ...   Το πλήρες κείμενο

Απαιτείται, πρώτα από όλα, διασφάλιση εφαρμογής των νόμων ...

(…) Φτάνει πια “διάλογος”, τόσα χρόνια αυτό κάνουμε, είναι το όπλο τους και σε αυτό τα καταφέρνουν πολύ καλά οι άνθρωποι που για χρόνια τώρα λυμαίνονται τον χώρο της παιδείας για την εκπλήρωση των στόχων τους που δεν έχουν καμία σχέση με τους στόχους της δημόσιας παιδείας.

Απαιτείται δουλειά η οποία δεν μπορεί να αντικατασταθεί από λόγια.

Απαιτείται, πρώτα από όλα, διασφάλιση εφαρμογής των νόμων οι οποίοι παραβιάζονται ασύστολα είτε με την καταπάτηση ωραρίων2, είτε με την κατασπατάληση των πόρων, ανθρώπινων είτε υλικών (δημόσιου χρήματος -δες ΕΠΕΑΕΚ για αναβάθμιση προγραμμάτων σπουδών κλπ), είτε με την πλημμελή άσκηση καθηκόντων, είτε με την διαπλοκή που έχει προχωρήσει σε αφάνταστα μεγάλο βαθμό στο χώρο της παιδείας.

Και σίγουρα τα προβλήματα αυτά δεν μπορούν να λυθούν:
α) με την αύξηση της χρηματοδότησης και των ανθρώπινων πόρων αν πρώτα δεν
διασφαλισθεί η σωστή αξιοποίηση της υπάρχουσας υποδομής και χρηματοδότησης και
β) με την εισαγωγή της πληροφορικής στην δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση της οποίας τα προβλήματα βρίσκονται αλλού.

Δυστυχώς οι λίγοι συνάδελφοι που δραστηριοποιούμαστε προς την κατεύθυνση αυτή δεν έχουμε στο παρελθόν βρει κανένα στήριγμα και οι όλες προσπάθειες ελάχιστα αποδίδουν με το υπάρχον πλαίσιο λειτουργίας του Πανεπιστημίου (π.χ. συναλλαγές με συνδικαλιστές φοιτητο-πατέρες για την εξασφάλιση της ψήφου των, αδιαφορία για το εκπαιδευτικό έργο καθώς αυτό δεν αξιολογείται προς την κατεύθυνση της εξέλιξης, έλλειψη συστήματος ελέγχου εκπλήρωσης στοιχειωδών επαγγελματικών υποχρεώσεων, και άλλα πολλά).

Σας εύχομαι και πάλι δύναμη και κουράγιο και να ξέρετε πως υπάρχουν (ακόμη) πολίτες (έστω πολύ λίγοι) που πασχίζουν για κάτι καλύτερο προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της κατάστασης στην δημόσια παιδεία και ένας μεγάλος (θέλω να πιστεύω) αριθμός που θα κρίνει θετικά την μεταρρύθμιση η οποία είναι άκρως απαραίτητη.