ποιοι έπρεπε να είναι καθηγητές … πικρές αλήθειες ή την δουλειά μας να κάνουμε;

Ηλεκτρονικά ή Machine Learning - Artificial Intelligence

Αγαπητέ Αλέξη Μπίρμπα,

Έχω σημειώσει 3 τουλάχιστο φορές την παρακάτω τοποθέτηση σου στα πλαίσια συνεδρίασης οργάνου  του Τμήματος σχετικά με το πόσοι θα έπρεπε να ήμαστε καθηγητές σε αυτό το τμήμα. Με την πλέον πρόσφατη στην συζήτηση της πρότασης σου για μία νέα θέση για την οποία πρότεινες ως αντικείμενο Ηλεκτρονική και εγώ Machine Learning and Artificial Intelligence. Και το αποτέλεσμα ήταν 28-1. Και ας διαμαρτυρόμαστε γιατί το τμήμα δεν

εκπροσωπείται στο Κέντρο Έρευνας Τεχνητής Νοημοσύνης

«(…) επειδή έχουμε συνηθίσει τους κήνσορες σε αυτό το τμήμα, θα πρέπει να κάνουμε μια ανασκόπηση των διαδικασιών μέσα στα πολλά χρόνια που ήμαστε μέσα σε αυτό το Τμήμα για να λέγανε πόσοι από μας θα ήταν καθηγητές αν δεν υπήρχαν αυτές οι διαδικασίες. Δηλαδή Πόσοι από εμάς θα ήταν καθηγητές αν αυτές οι διαδικασίες ήταν όπως τις περιγράφουν κάποιοι»

Και επειδή τα παραπάνω αναφέρθηκαν και τις τρεις φορές σε περιπτώσεις που εκφράζω αντίθετη άποψη από αυτήν που προτείνεις ή που υποστηρίζεις προσπάθησα να βρω το στόχο μιας τέτοιας δήλωσης καθώς δεν πήρα απάντηση κατά την διάρκεια της συζήτησης. Αναζήτησα τις απαιτήσεις που κατά καιρούς έχεις βάλει για την θέση του καθηγητή και αναφέρω 2 χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Α. Σε πρόταση ομοτιμοποίησης που είσαι ο βασικός συντάκτης χαρακτηρίζεις πρωτοπόρο τον προτεινόμενο στην εισαγωγή των μικροεπεξεργαστών στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, την στιγμή που είναι σε όλους μας γνωστό πως αυτό είναι έργο του κ. Παπαδόπουλου (εδώ). Αποδίδεις τους χαρακτηρισμούς «υπόδειγμα δασκάλου και ερευνητή» και το διδακτικό, ερευνητικό, επιστημονικό έργο του «αξιοσημείωτο, πολύπλευρο και εξαιρετικά επιτυχημένο» (εδώ)

Και αυτά όταν το google scholar δίνει τα παρακάτω:

 “πήρε το πτυχίο του και το διδακτορικό του στην Ελλάδα. Δεν είχε καμία εμπειρία από ίδρυμα του εξωτερικού καθώς δεν επισκέφθηκε κανένα στα πλαίσια εκπαιδευτικής αδείας του. Το 1987 έγινε επίκουρος καθηγητής. Καμία από τις μέχρι εκείνη την εποχή εργασίες του δεν έχει μέχρι σήμερα πάνω από 19 αναφορές*. Και χρησιμοποιώ το 19 καθώς ο δείκτης h-index του προτεινόμενoυ σήμερα είναι 19. Μετά από 12 χρόνια, το 1999, έγινε αναπληρωτής καθηγητής. Στην λίστα των 20 πλέον αναφερόμενων εργασιών στις οποίες συμμετέχει ως συνσυγγραφέας βλέπω μόνο 2 εργασίες δημοσιευμένες πριν από την ημερομηνία αυτή. Η μία το 1997 με 23 αναφορές* (σήμερα) και μία το 1995 (η μόνη εργασία στην λίστα των 20 πλέον αναφερόμενων εργασιών στην οποία ο προτεινόμενος είναι πρώτος συγγραφέας) με 43 αναφορές* (σήμερα). To 2004 εκλέχθηκε καθηγητής. Στην λίστα των 20 πλέον αναφερόμενων εργασιών στις οποίες συμμετέχει ως συνσυγγραφέας βλέπω μόνο 4 εργασίες δημοσιευμένες πριν από την ημερομηνία της εκλογής του ως καθηγητή. Είναι 2ος σε σύνολο 3ων συγγραφέων σε μια εργασία με 24 αναφορές* (σήμερα). Είναι 3ος σε σύνολο 4ων συγγραφέων σε μια εργασία με 87 αναφορές* (σήμερα). Είναι 6ος σε σύνολο 7 συγγραφέων σε μια εργασία με 71 αναφορές* (σήμερα). Είναι 5ος σε σύνολο 7 συγγραφέων σε μια εργασία με 203 αναφορές* (σήμερα). Σε όλες τις παραπάνω εργασίες τελευταίος συγγραφέας είναι ο επιβλέπων καθηγητής της Διδακτορικής διατριβής του.

*συμπεριλαμβανομένων και αυτοαναφορών. .” (εδώ)

Β. Όταν “κολλητός” σου πρότεινε για την θέση Αναπληρωτή στο Τμήμα επίκουρο καθηγητή εφαρμογών του ΤΕΙ που με την δουλειά του 15 χρόνια στο ΤΕΙ κατάφερε να γίνει στο τέλος επίκουρος και ο οποίος δεν καταδέχτηκε να βάλει υποψηφιότητα στην βαθμίδα του επίκουρου αλλά μόνο στου Αναπληρωτή από την οποία τελικά βέβαια παραιτήθηκε γιατί κάποιοι «κήνσορες» (για σένα) μίλησαν για διαδικασίες και όλο αυτό οδήγησε σε μια άγονη και πιθανότατα χαμένη θέση για το Τμήμα και το Πανεπιστήμιο(εδώ),  δεν σε άκουσα να λες κουβέντα. Και πως να πεις βέβαια όταν ήσουν από του μαχητές της συνένωσης του Τμήματος με αυτό του ΤΕΙ, δράση στην οποία άλλος «κολλητός» σου πρωτοστάτησε και κάποιο άλλοι "κήνσορες" (για σένα) απέτρεψαν;

Συμπέρασμα δεν βγάζω. Αν θέλεις με βοηθάς. 

Το θέμα της ποιότητας των διαδικασιών αφορά όλους μας.

Κλεάνθης Θραμπουλίδης