Ας δράσουμε αποτελεσματικά και προς όφελος της κοινωνίας

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Είναι προφανές από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις μου ότι με εκφράζει πλήρως το κείμενο του συναδέλφου Η. Κουρούμαλη. Δεν ήμουν ποτέ φερέφωνο των εκάστοτε Κυβερνήσεων ούτε και δρω ως φορέας του Κυβερνητικού πνεύματος. Έχω επανειλημμένα τονίσει ότι ένα, και ίσως  το σημαντικότερο πρόβλημα του Δημόσιου Πανεπιστήμιου είναι η κομματικοποίηση των μελών ΔΕΠ και μετά των φοιτητών.
Δεν συμφωνώ με την θέση ότι αποτέλεσαν δομικά στοιχεία της παρακμής μόνο αυτά που νομοθέτησαν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις. Επανειλημμένα έχω εκφράσει την άποψη και μπορώ να την στοιχειοθετήσω αν χρειασθεί ότι μία από τις σημαντικότερες αιτίες της παρακμής οφείλετε στη μη εφαρμογή των νόμων, και η ευθύνη των Πανεπιστημιακών εδώ είναι τεράστια.
Και δεν ανέχομαι να βλέπω  να κόπτονται υπέρ του Δημόσιου Πανεπιστημίου όλοι αυτοί που
τόσα χρόνια με τις πρακτικές τους (Διοικήσεις) ή/και με τις νοοτροπίες που με την βία επέβαλαν στην Πανεπιστημιακή κοινότητα (πολιτικές παρατάξεις φοιτητών και καθηγητών) το οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
 
Δεν διαφωνώ με την θέση του Ηλία πως το πλαίσιο λειτουργίας των Πανεπιστημίων θα μπορούσε να διαμορφωθεί μέσα από την «εμπειρία της καθημερινότητας και την διορθωτική εκάστοτε εφαρμογή τους που βασίζεται στους νόμους της φύσης τόσο της ανθρώπινης όσο και της διαδικασίας της μάθησης και της έρευνας ούτε και στις αρχές του δικαίου, της αξιοκρατίας και της ελευθερίας.»
Έχουμε όμως όλα αυτά τα χρόνια περίτρανα αποδείξει ότι όχι μόνο είμαστε ανίκανοι να βελτιώσουμε ένα πλαίσιο λειτουργίας που ορίζετε από τους νόμους της Πολιτείας αλλά αντίθετα λειτουργούμε με βάση το κακώς εννοούμενο προσωπικό συμφέρον προς την κατεύθυνση της αποδιοργάνωσης του. Και σε αυτό έχουμε μοναδική πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο.  
Ήμουν και είμαι πάντα της άποψης της αξιοποίησης επιτυχημένων πρακτικών. Ένα σύστημα σήμερα δεν φτιάχνεται from scratch.
 
Οφείλω επίσης να σημειώσω πως όσο καλό πλαίσιο λειτουργίας και αν εφαρμόσουμε αν αυτό είναι βασισμένο στην αρχή «δωρεάν παιδεία για όλους» δεν έχει καμία πιθανότητα εφαρμογής. Διευκρινίζω ότι με το «δωρεάν παιδεία για όλους» αναφέρομαι κύρια στον αριθμό των εισακτέων.  
«δημόσια, και δωρεάν, και υψηλού επιπέδου και για όλους» είναι κάτι ανέφικτο. Ειδικά με την σημερινή κατάσταση της χώρας. Τίποτε δεν είναι και δεν μπορεί να είναι δωρεάν. Το παραμύθι αυτό πρέπει να σταματήσει! Ίσως και αυτός να είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που δεν εκτιμάται η παροχή αυτή από τους φοιτητές μας.
Αυτό το «και για όλους» μπορεί να ακούγεται καλό αλλά είναι αδύνατο να έχεις τριτοβάθμια παιδεία υψηλού επιπέδου και ταυτόχρονα για όλους. Αν δεν υπάρξει δραστική μείωση του αριθμού των εισαγόμενων φοιτητών κανένα μέτρο δεν μπορεί να διασφαλίσει την ποιότητα. ¨Έχω επανειλημμένα εκφράσει την θέση μου για την κατάργηση της βάσης του 10.
Είναι αποδεκτή η επιλογή μιας κοινωνίας να παρέχει υψηλό επίπεδο υπηρεσιών σε όσους έχουν τα εφόδια να αξιοποιήσουν την προσφορά αυτή και να της ανταποδώσουν αργότερα αυτή τη «δωρεά» παροχή της εκπαίδευσης τους. Ταυτόχρονα βέβαια θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στους υπόλοιπους, αν κάποιοι από αυτούς θέλουν, να το κάνουν με δικό τους κόστος. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της Ιδιωτικής εκπαίδευσης. 
 
Αν λοιπόν αποδεχόμαστε ότι το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με το σημερινό πλαίσιο λειτουργίας και επειδή έχουμε αποδείξει ότι είμαστε ανίκανοι να «το διορθώσουμε μόνοι μας» οφείλουμε να συμμετέχουμε στην διαδικασία του διαλόγου, να αναδείξουμε τις αδυναμίες του προσχεδίου και να προτείνουμε βελτιώσεις. Είναι μια πρόκληση για μας να αποδείξουμε ότι στα πλαίσια αυτού το φόρουμ μπορούμε, για μία ακόμη φορά, να δράσουμε αποτελεσματικά και προς όφελος της κοινωνίας. Και εδώ η συνεισφορά των συναδέλφων από το εξωτερικό είναι κάθε άλλο από απαραίτητη.
Κλεάνθης Θραμπουλίδης

On 8/7/2011 12:58 μμ, Elias Stamboliadis wrote:

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σε προηγούμενο κείμενο ανέφερα ποιοι δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν για τα χάλια του πανεπιστημίου και να υπερψηφίζουν το νέο νομοσχέδιο, όχι διότι αυτό δεν είναι καλό αλλά, διότι οι ίδιοι συνέβαλαν τα μάλιστα στη δημιουργία της παρούσας παράστασης με το να είναι φερέφωνα των εκάστοτε κυβερνήσεων που νομοθέτησαν για όλα αυτά που αποτέλεσαν τα δομικά στοιχεία της παρακμής. Τώρα πάλι, δρώντας σαν φορείς του κυβερνητικού πνεύματος, αναθεματίζουν την παλιά οδηγία και αποδέχονται  την καινούργια που τους είπαν ότι φαίνεται καλύτερη.

Χωρίς με τα ανωτέρω να αναφέρομαι  ειδικά στο κείμενο του συναδέλφου Η. Κουρούμαλη, από τον οποίο πρώτη φορά ακούω κάτι, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το κείμενο του σαν σημείο αναφοράς μιας και έτυχε ευρείας συζήτησης και μερικής αποδοχής.

Παραθέτω το κείμενο του όπου με μπλέ γράμματα δείχνω τα σημεία που συμφωνώ μαζί του και για τα οποία έχω γράψει στο παρελθόν. Η βασική μου αντίρρηση είναι στα σημεία που έχω χρωματίσει κόκκινα.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι τα ξένα πανεπιστήμια, που δεν έχουν επιρρεαστεί από την αριστερίστικη, φιλολαϊκή  και ψηφοθηρική πολιτική των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης που είχαν την ατυχία να επιρρεασθούν τα ελληνικά, έχουν να επιδείξουν αξιόλογες κατακτήσεις. Παρά ταύτα υπάρχουν και περιπτώσεις ελληνικών πανεπιστημίων με αξιόλογες προόδους, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό της συγκριτικής αξιολόγησης.

Το θέμα είναι ότι οι νέες προτάσεις , όπως και αυτές που μας χαντάκωσαν στο παρελθόν, δεν είναι προτάσεις που προέρχονται από την εμπειρία της καθημερινότητας και την διορθωτική εκάστοτε εφαρμογή τους που βασίζεται στους νόμους της φύσης τόσο της ανθρώπινης όσο και της διαδικασίας της μάθησης και της έρευνας ούτε και στις αρχές του δικαίου, της αξιοκρατίας και της ελευθερίας. Αντιθέτως, όπως και στο παρελθόν, αντιγράφονται μαϊμουδίστικα ξένα πρότυπα που τυγχάνουν εφαρμογής σε ξένα περιβάλλοντα με άλλες φιλλοσοφικές, απόψεις και άλλους στόχους ζωής ενώ συγχρόνως διατηρούνται νοοτροπίες φαυλότητας και συνδιαλλαγής. Σαν παράδειγμα αναφέρω ότι στην Ελλάδα όπου τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά η μεταλλευτική και μεταποιητική δραστηριότητα εισάγονται δεκαπλάσιοι φοιτητέςστα αντίστοιχα πολυτεχνειακά τμήματα, χωρίς να έχουν κανένα ενδιαφέρον για τη μεταλλευτική βιομηχανία, .

Νομίζω ότι αυτό δείχνει την έλλειψη οράματος εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνήσεων και την άκριτη υποτέλεια τους σε υποδείξεις δυνάμεων κατοχής που θέλουν να μηδενίσουν τα έθνη και να τα συμμορφώσουν στα πρότυπα της παγκοσμιοποίησης. Μη μου πείτε ότι αυτοί που αποδέχθηκαν τις άπειρες εξεταστικές περιόδους, την επαγγελματική διατήρηση προσώπων σε διοικητικές θέσεις, ενώ είχαν εκλεγεί για ακαδημαϊκή δραστηριότητα, και την εισβολή των κομμάτων στην εκπαίδευση θα μπορέσουν ποτέ να προτείνουν ή ακόμη και να κρίνουν ένα προτεινόμενο από άλλους σχέδιο.

Νομίζω ότι όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα διορθώσουμε μόνοι μας και να μη μας τα επιβάλλουν άλλοι διότι υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ της ελληνικής παιδείας του ΕΙΝΑΙ  και αυτής του ΕΧΕΙΝ  που ακολουθούν οι δυτικοί. Θα πρέπει να βάλουμε τέρμα στα μαϊμουδίστικα σχέδια και να κάτσουμε να κάνουμε μία πρόταση με βάση τις αρχές και τους στόχους που ανέφερα και όπως καταλαβαίνει ο καθένας αυτό δεν μπορεί να γίνει από τους αφισοκολλητές των υπουργείων.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Καθηγητής

Πολυτεχνείο Κρήτης

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εκφραζόμενη αντίδραση πολλών συναδέλφων στον νέο προτεινόμενο νόμο-πλαίσιο για την Ανωτάτη Παιδεία. Μερικά σημεία χρήζουν όντως επεξεργασίας και βελτιώσεως. Αλλά εγώ χρειάστηκα περίπου μία ώρα να τον διαβάσω και κατανοήσω. Οι κ.κ Πρυτάνεις και μέλη της ΠΟΣΔΕΠ γιατί ζητούν μήνες να τον μελετήσουν και να προτείνουν μεταβολές;

Kατανοώ επίσης απολύτως τήν λυσσαλέα αντίδραση τών πρυτάνεων καί λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.

Είναι πράγματι περίεργο πώς τά μεγαλύτερα Πανεπιστήμια Ευρώπης και Αμερικής δεν έχουν καταλάβει τόσα χρόνια πόσο αντιδημοκρατικά είναι και δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να μετακαλέσουν τον Πρύτανη π.χ. της Θεσσαλονίκης να τά δημοκρατικοποιήσει και να τους διδάξει τι εστί Ασυλο Αλήθεια πώς λειτουργούν τόσα χρόνια χωρίς άσυλο; Επίσης περίεργο μού φαίνεται πώς πολλοί πού ανατριχιάζουν με τον βάρβαρο και αντιλαϊκό τρόπο πού διοικούνται αυτά τά Πανεπιστήμια καταδέχτηκαν να μετεκπαιδευτούν σε αυτά, να χρησιμοποιούν τους όποιους τίτλους απέκτησαν εκεί στα βιογραφικά τους με υπερηφάνεια και να μην τά έχουν ενημερώσει πόσο σκοταδιστικά λειτουργούν. Δεν αισθάνθηκαν άραγε το επαχθές βάρος να φοιτούν εκεί χωρίς την προστασία του ασύλου;

Είναι λίγο πράγμα νά μάς λείψουν οί άθλιες καθηγητο-φοιτητικές συναλλαγές πού προηγούνται τών πρυτανικών καί λοιπών εκλογών; Είναι λίγο πράγμα νά μάς λείψουν οι "διαβουλεύσεις" στήν επιλογή καί εξέλιξη μελών ΔΕΠ; Οπου γιά άλλους η αναμονή είναι ελάχιστοι μήνες καί γιά άλλους μερικά χρόνια; Καί τί θά κάνουμε μέ τήν απουσία αιωνίων φοιτητών; Μέ ποιούς θά διαπραγματευόμαστε τήν συνεχή υποβάθμιση τών σπουδών (λέγεται καί αντίσταση στήν εντατικοποίηση); Καί άν χρειαστεί νά λογοδοτούμε γιατί δέν πατάμε νά διδάξουμε, δέν θά προσβληθεί βάναυσα η ακαδημαική μας ελευθερία;

Καί -άκουσον άκουσον- επανάκριση κάθε 5 χρόνια όλων τών βαθμίδων!!! Τραγική επέμβαση πού θά εμποδίσει αρκετούς νά έχουν ως μοναδικό έργο τους τόν συγχρωτισμό στά πολιτικά γραφεία καί τήν συμμετοχή σέ επιτροπές. Α, να μην λησμονήσω και το «έργο» της συγγραφής άρθρων σε κομματικά έντυπα και εφημερίδες και τις εμφανίσεις σε τηλεοπτικά panel. Πάντοτε φυσικά γιά τήν προαγωγή τού Ελληνικού Δημοσίου Πανεπιστημίου όπως τό βιώνουμε σήμερα.

Οσο για το Ασυλο (όχι των ανιάτων το άλλο το δικό μας), ρωτήστε τους πρώην Πρυτάνεις Αθηνών και Θεσσαλονίκης για την «δημοκρατική» λειτουργία του (αν έχουν συνέλθει ακόμη).Φυσικά αυτά είναι «μεμονωμένα» περιστατικά!

Αν-λέω άν- γίνει εφικτό νά αλλάξουν αυτά, σέ μένα τουλάχιστον δέν θά λείψουν. Δέν ξέρω όμως σέ αρκετούς άλλους πώς θά φανούν. Σέ αυτούς πού είναι υπερήφανοι γιά τήν σημερινή κατάσταση.

Η. Κουρούμαλης MD, PhD
Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης
Διευθυντής Γαστρεντερολογικής Κλινικής Παν. Νοσοκομείου Ηρακλείου.