Η Δημοκρατία θέλει πολίτες ενεργούς, όχι ταπεινωμένους

“Η Δημοκρατία δεν ταπεινώνει, πείθει. Αν ταπεινώσει, θα βρει τους ταπεινωμένους μπροστά της, που μπορεί να τη βλάψουν περισσότερο. Για να ανθίσει η Δημοκρατία θέλει ενεργούς πολίτες όχι ταπεινωμένους.” υποστηρίζει στο άρθρο του «ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ: Η Δημοκρατία θέλει πολίτες ενεργούς, όχι ταπεινωμένους» (εδώ) ο Παντελής Κυπριανός, Πρόεδρος της ΑΔΙΠ, καθηγητής του πανεπιστημίου Πατρών. 

Ο αγαπητός συνάδελφος περιγράφει ένα μοντέλο που η Πανεπιστημιακή κοινότητα υιοθέτησε και εφάρμοσε στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο για πολλά χρόνια. 

Το μοντέλο αυτό «άρεσε» στους φοιτητές που μετά ως επαγγελματίες το μετέφεραν στις Δημόσιες υπηρεσίες, στο σύστημα υγείας, το μετέφεραν στα σχολεία, το μετέφεραν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το μετέφεραν, ενίοτε με την βία, ενίοτε με την ανοχή της κοινωνίας, που απολάμβανε τα προσκαιρα οφέλη του, σε όλους τους χώρους εργασίας. Η Ελληνική κοινωνία το υιοθέτησε πλήρως. Ελάχιστοι "γραφικοί" το πολεμούσαν.

Τα αποτελέσματα τα είδαμε χρόνια μετά. Όπως συμβάινει πάντα ο λογαρισμός έρχεται στο τέλος.

Η χώρα οδηγήθηκε στην χρεοκοπία, ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή. 

Δεν ξέρω πιο είναι πιο σημαντικό για σχολιασμό. 

Το να υποστηρίζει ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου 10-20 χρόνια πριν αυτό το μοντέλο ως προάγωγον την Δημοκρατία; 

Ή το να υποστηρίζει αυτό το ήδη οικτρά αποτυχημένο μοντέλο ο Πρόεδρος της ΑΔΙΠ; 

Σε κάθε περίπτωση γιατί να ζητάμε αυτή την προνομιακή μεταχείριση μόνο για το Πανεπιστήμιο; Γιατί άραγε όλα αυτά να μην τα επικαλεστούν και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, ή οι ευρισκόμενοι μέσα σε ένα Δημόσιο Νοσοκομείο ή σε έναν οποιοδήποτε Δημόσιο Οργανισμό; 

Δυστυχώς φαίνεται πως δεν έχουμε ακόμη καταλάβει πως το μοντέλο αυτό είναι χρεοκοπημένο όπως και η χώρα. Και αν δεν το έχουν καταλάβει οι καθηγητές τους, πως να το καταλάβουν οι φοιτητές μας;