Αγαπητέ Συνάδελφε,
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου πως οι
παράμετροι που αναφέρεις και η απόκλιση τους από τα πραγματικά στοιχεία όσον αφορά
το ΠΠ δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν την λίστα ως «αξιόπιστη».
Χαίρομαι επίσης που αντίστοιχες
«αξιόπιστες» λίστες δεν έχουν συμπεριλάβει δείκτες όπως
- Αριθμός ημερών λειτουργίας/αριθμός ημερών κατάληψης (συνάδελφος πρότεινε να κάνουμε αίτηση στην Guinness World Records για το δείκτη αυτό),
- Αριθμός ημερών απεργίας Πανεπιστημιακών δασκάλων (πραγματικής ή πλασματικής)/ αριθμό ημερών εργασίας τους (πραγματικής ή πλασματικής),
- Αριθμός φοιτητών που παρακολουθούν/αριθμό εγγεγραμμένων φοιτητών,
- Αριθμός επαναληπτικών εξετάσεων ανά μάθημα,
- Βαθμός υιοθέτησης και αποτελεσματικής αξιοποίησης σύγχρονων εκπαιδευτικών μεθόδων και τεχνικών,
- Δείκτης προσαρμογής προγραμμάτων σπουδών στις σημερινές απαιτήσεις,
- ….
Ευτυχώς Συνάδελφε, γιατί
διαφορετικά, πολύ φοβάμαι πως θα ήμασταν «εκτός συναγωνισμού» και για να το
κατανοήσει αυτό κανείς δεν χρειάζονται ούτε «αξιόπιστες» λίστες ούτε τα
πορίσματα της «αρχής διασφάλισης ποιότητας», αλλά κοινή λογική και διάθεση
για βελτίωση.
Προσωπικά δεν μου χρειάζεται
σεμινάριο ειδήμονα για να κατανοήσω:
- πως η βελτίωση των παραπάνω δεικτών (και πολλών άλλων) είναι κύρια ευθύνη και υποχρέωση της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για να μιλήσουμε για «Παραγωγικότητα του Ελληνικού Πανεπιστημίου»,
- πως η απαξίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα από την από συνδικαλιστικούς φορείς «επιβαλλόμενη» αναπλήρωση 1-2 εβδομάδων (ή και Σαββατοκύριακων αν θέλετε) είναι πάγια τακτική που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια με την ανοχή των Πανεπιστημιακών δασκάλων,
- πως δεν συμβιβάζονται η ανοχή μας στις καταλήψεις, η ανοχή μας στις χωρίς κόστος απεργίες, η ανοχή μας στην με διάφορους τρόπους άσκηση βίας από φοιτητές ή εργαζομένους σε όργανα διοίκησης, με την με διάφορους τρόπους προβαλλόμενη πρόθεση μας για αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
- πως η όποια αίτηση για αύξηση της χρηματοδότησης και αυτοτέλειας από την πολιτεία δεν μπορεί να επιφέρει την αναμενόμενη από την κοινωνία αναβάθμιση με δεδομένη την σημερινή κατάσταση του Πανεπιστημίου και αν προηγουμένως δεν υπάρξει μια αναδιοργάνωση του τρόπου λειτουργίας του μέσα από υιοθέτηση μηχανισμών διασφάλισης της αποτελεσματικής αξιοποίησης της σημερινής χρηματοδότησης και αυτοτέλειας.
Δεν μπορώ, Συνάδελφε, να πείσω τους
φοιτητές μου πως πραγματικά πασχίζω να βελτιστοποιήσω την λειτουργικότητα του
συστήματος και το response time του όταν έχω ανεξέλεγκτο το downtime του
συστήματος (The True Cost of downtime).
Τελικά αναρωτιέμαι τι είναι πιο
παρήγορο για την χώρα αυτή; Οι 2-3 «αγωνιστές» που εμποδίζουν την πρόσβαση
στο σύνολο σχεδόν των κτηρίων του Πανεπιστημίου ή οι μερικές εκατοντάδες
φοιτητές που καθημερινά είναι σκυμμένοι πάνω στα βιβλία τους στην μόνη «όαση
της γνώσης» για το Πανεπιστήμιο της Πάτρας τους τελευταίους μήνες, την
κεντρική βιβλιοθήκη;
Κλεάνθης Θραμπουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου