Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία - Νομος για τα ΑΕΙ και η λογική Αριστοτέλη

Αγαπητέ Παναγιώτη,

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα σου «Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που εκφραζόμαστε δημοσίως και επειδή η συνέπεια λόγων και επιχειρημάτων», και θα σημειώσω, κυρίως πράξεων, που υποθέτω, όχι σκόπιμα, παραλείπεις, «πρέπει να συνεκτιμάται, οι δικές μας απόψεις είναι αναρτημένες στην διεύθυνση …» (εδώ) και θεωρώ πως είσαι αρκετά συνεπής ώστε να απαιτείς το ίδιο και από τους άλλους. Σημειώνω δε, πως πάνω στη βασική αυτή αρχή είναι δομημένη η απάντηση μου (εδώ) στην θέση της Μαθηματικής Εταιρείας (εδώ). Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα

«Με προβλημάτισε πολύ η ευαισθησία σας για την ύπαρξη στοιχείων μη-δημοκρατικότητας και για τις πιθανολογούμενες συνέπειες που μπορεί να δημιουργήσει ο νέος Νόμος και αναζήτησα στο διαδίκτυο θέσεις σας ως Διοικητικού Συμβουλίου εναντίον όλων εκείνων των πρακτικών που ζούμε χρόνια τώρα στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο που παραβιάζουν κάθε στοιχείο Δημοκρατικότητας και δεν είναι πιθανολογούμενες συνέπειες αλλά καθημερινές πράξεις.»

Και «ολόκληροι καθηγητάδες του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβιου
Πολυτεχνείου» όπως θα έλεγε και ο απλός πολίτης αυτής της χώρας, μπορούν και οφείλουν να απαντήσουν και δεν χρειάζονται τη δική σου παρέμβαση. Γιατί αλλιώς, όπως και εσύ πολύ σωστά σημειώνεις, οι συζητήσεις μας «συχνά μοιάζουν με διαλόγους κωφαλάλων».

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο νέος νόμος θα λύσει τα προβλήματα και ούτε μπορούμε να περιμένουμε να λυθούν αυτά δια μαγείας με έναν νόμο. Το πρόβλημα είναι στις νοοτροπίες και τις πρακτικές που είναι εδραιωμένες για χρόνια τώρα στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο και έχω καταγράψει πολλά, χρόνια τώρα, εδώ, έτσι … για λόγους συνέπειας. Νοοτροπίες και πρακτικές που μεταφέρθηκαν στην κοινωνία και έχουν οδηγήσει τη χώρα στην σημερινή κατάσταση.  Και αν δεν έχουμε ακόμη καταλάβει ότι πρέπει να αλλάξουμε σελίδα, ίσως σε λίγο να είναι πολύ αργά για την χώρα.

Χρόνια όμως τώρα αυτό που συμβαίνει με το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι πως «αναλώνει τα τελευταία χρόνια τις δυνάμεις του προς την κατεύθυνση της μη εφαρμογής της όποιας διάταξης προσπαθεί να επιφέρει μια αλλαγή στο υπάρχον σύστημα. Θα ήταν ενδιαφέρον να καταγράψουμε τις ανθρωποώρες που δαπανήθηκαν προς την κατεύθυνση της μη εφαρμογής των νέων διατάξεων (απεργίες, καταλήψεις, συγκεντρώσεις, συζητήσεις επί συζητήσεων σε κάθε θεσμικό όργανο κλπ) και να τις συγκρίνουμε με αυτές που δαπανήθηκαν προς την κατεύθυνση του reengineering του συστήματος για την αποτελεσματική και προς όφελος των φοιτητών και της κοινωνίας εφαρμογής τους. Φοβάμαι πως το αποτέλεσμα θα είναι το λιγότερο «τραγικό» για την παραγωγικότητα της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Εκτός και αν συνυπολογίσουμε την παραγωγή «πολιτικής» και αντιπολίτευσης.» (20 Μαρτίου 2008 - εδώ)

Αγαπητέ Παναγιώτη,

«Ο λόγος μας είναι το όπλο μας, αλλά όταν αυτός χρησιμοποιείται για να παραποιήσει την πραγματικότητα και να αποκρύψει την αλήθεια, τότε … γίνεται φονικό όπλο για την κοινωνία.» (εδώ)

Θα μπορούσα να σχολιάσω, ένα προς ένα, όλα τα επιχειρήματα της θέσης της ΕΜΕ και υπόσχομαι να το κάνω μόλις απαντήσουν στην επιστολή μου. Θα αναφερθώ μόνο σε ένα από τα «λογικά επιχειρήματα», (όπως τα αποκαλείς) που βασίζονται στον «ορθολογισμός των μελών της Μαθηματικής Εταιρείας». Αυτό που σχολιάζει τα περί χρηματοδότησης από ιδιωτικές πηγές και παραθέτοντας τις διατάξεις του νέου νόμου « (…) αε) πόροι από κάθε άλλη πηγή (τα έντονα γράμματα είναι δική μας προσθήκη).» καταλήγει στο συμπέρασμα «Είναι προφανές ότι τέτοιο επίπεδο ασυδοσίας αντιτίθεται σε κάθε λογική και κάθε ηθική.» Δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ μπροστά σε έναν τέτοιο "μαθηματικό" ορθολογισμό. Γιατί απλά δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει ένα Πανεπιστήμιο να δεχθεί πόρους αν αυτό κρίνει πως δεν ικανοποιούν τους στόχους του. Εκτός και αν θεωρούμε την Πανεπιστημιακή κοινότητα και τους εκπροσώπους της τόσο δειφθαρμένους που θα το κάνουν. Αλλά τότε δεν έχει νόημα να αγνωνιζόμαστε για το αυτοδιοίκητο μας.

Και φυσικά μπορούμε «να υποστηρίξουμε την ανά πάσα στιγμή αλλαγή των προβληματικών διατάξεων πριν ή μετά την εφαρμογή ενός νόμου!» αλλά δεν αναγνωρίζω, αγαπητέ Παναγιώτη, σε καμία οργανωμένη μειοψηφία την δια της βίας παρεμπόδιση εφαρμογής του Νόμου (εδώ), και ελπίζω αυτό να μην το διδάσκετε στους φοιτητές σας.

Κλεάνθης Θραμπουλίδης