Αγαπητοί συνάδελφοι,
Ειλικρινά χαίρομαι που επιτέλους τίθεται από συναδέλφους σε αυτό το φόρουμ η βασική αιτία της σημερινής κατάστασης της χώρας που για μένα δεν είναι η οικονομική κρίση αλλά πρωτίστως η κρίση θεσμών και αξιών που διαπερνά την Ελληνική κοινωνία και αναμφισβήτητα το βαρέως νοσούν («…την παιδεία μας να έχει πιάσει πάτο διεθνώς») Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο φέρει την κύρια ευθύνη προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς για χρόνια τώρα διαμορφώνει με ένα ανορθόδοξο τρόπο τους πολίτες αυτής της χώρας. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι καμία αλλαγή και ανατροπή της φθίνουσας πορείας δεν μπορεί να είναι επιτυχής σε βάθος χρόνου, αν δεν αλλάξει η κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο (και γενικότερα το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα) νοσεί βαρύτατα και δεν έχει ή συνειδητά δεν θέλει να
ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς προστασίας του. Τους μηχανισμούς αυτούς αναζητώ (υποθέτω και άλλοι συνάδελφοι) εναγωνίως ως μέλος ΔΕΠ και ως πατέρας 2 φοιτητών εδώ και χρόνια για να τους ενεργοποιήσω, αλλά μάταια. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά παραδείγματα προς την κατεύθυνση αυτή. Ενδεικτικά σας παραθέτω στο τέλος αυτού του μηνύματος τρία και ειλικρινά σας ζητώ την στήριξη και συμπαράσταση σας για να αναδείξουμε το πρόβλημα και να ευαισθητοποιήσουμε τους υπεύθυνους (που δεν σας κρύβω πως δεν κατάφερα τόσα χρόνια να ανακαλύψω), και αν είναι δυνατόν να ευαισθητοποιήσουμε/προκαλέσουμε την Ελληνική Πολιτεία προς την κατεύθυνση αυτή ώστε επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της και να στείλει επιτέλους το μήνυμα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στις Διοικήσεις των Πανεπιστημίων ότι η Πολιτεία είναι αποφασισμένη να αναβαθμίσει το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και σίγουρα, για μένα τουλάχιστο, αν καταφέρουμε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι πολύ πιο σημαντική προσφορά προς την Ελληνική κοινωνία, τη στιγμή αυτή, από πολλές δημοσιεύσεις σε έγκριτα περιοδικά και θα τολμούσα να πω και από πολλά ερευνητικά αποτελέσματα. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο οφείλει την κρίσιμη αυτή στιγμή να προσφέρει στην Ελληνική κοινωνία και δεν είναι έξω από τα πλαίσια ενός «ακαδημαϊκού διαλόγου» ούτε θα είναι «πνευματική παρακμή», ούτε «ντροπή» αν αυτό γίνει ακόμη και σε βάρος της ερευνητικής δραστηριότητας της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τα παραδείγματα στη συνέχεια είναι ενδεικτικά της έλλειψης αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος και σίγουρα ανάλογα μπορεί να απαριθμήσει ο κάθε συνάδελφος.
1. Βίαιες Διακοπές συνεδριάσεων Γενικών Συνελεύσεων Τμημάτων.
Για πολλά χρόνια τώρα το φαινόμενο της βίαιης παρεμπόδισης, από ολιγομελείς ομάδες συνδικαλιστών φοιτητών, διεξαγωγής της ΓΣ επαναλαμβάνεται χωρίς κανένας Πρόεδρος Τμήματος να αποφασίζει να το αναφέρει στη Διοίκηση του Πανεπιστημίου και να ζητήσει την ενεργοποίηση των σχετικών διατάξεων για την διασφάλιση της αποτελεσματικής και προς όφελος των φοιτητών λειτουργίας του οργάνου διοίκησης του Τμήματος. Πρόσφατα ο Πρόεδρος του Τμήματος προέβη στην ενέργεια αυτή (έγγραφο Προέδρου) και το συμπέρασμα που εξάγεται μέσα από τo γνωμοδοτικό σημείωμα της Νομικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου αλλά και την απόφαση Πρυτανικού Συμβουλίου σε απάντηση άλλου εγγράφου του Προέδρου στο οποίο μάλιστα κατονομάζονται οι υπαίτιοι φοιτητές είναι ενδεικτικό της αδυναμίας του Ελληνικού Πανεπιστημίου (και της Πολιτείας) να διασφαλίσει την προς όφελος της πλειοψηφίας των φοιτητών λειτουργία του.
2. Περί της άσκησης Πολιτικής Προπαγάνδας από τη λίστα announcements σχετικό μήνυμα
3. Επί του τρόπου άσκησης της Διοίκησης στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο ( pdf μορφή ) ( htm μορφή )
Έχω την ευκαιρία στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μου άδειας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι να ζω από κοντά το Φιλανδικό μοντέλο και αναπόφευκτα να κάνω τη σύγκριση με το βαριά νοσούν Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο και δεν σας κρύβω πως δεν νοιώθω πλέον περήφανος που είμαι Έλληνας (και είναι φορές που αναρωτιέμαι μήπως και αυτό να επιδιώκουν εν τέλει ορισμένοι).
Πηγή
Ειλικρινά χαίρομαι που επιτέλους τίθεται από συναδέλφους σε αυτό το φόρουμ η βασική αιτία της σημερινής κατάστασης της χώρας που για μένα δεν είναι η οικονομική κρίση αλλά πρωτίστως η κρίση θεσμών και αξιών που διαπερνά την Ελληνική κοινωνία και αναμφισβήτητα το βαρέως νοσούν («…την παιδεία μας να έχει πιάσει πάτο διεθνώς») Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο φέρει την κύρια ευθύνη προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς για χρόνια τώρα διαμορφώνει με ένα ανορθόδοξο τρόπο τους πολίτες αυτής της χώρας. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι καμία αλλαγή και ανατροπή της φθίνουσας πορείας δεν μπορεί να είναι επιτυχής σε βάθος χρόνου, αν δεν αλλάξει η κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο (και γενικότερα το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα) νοσεί βαρύτατα και δεν έχει ή συνειδητά δεν θέλει να
ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς προστασίας του. Τους μηχανισμούς αυτούς αναζητώ (υποθέτω και άλλοι συνάδελφοι) εναγωνίως ως μέλος ΔΕΠ και ως πατέρας 2 φοιτητών εδώ και χρόνια για να τους ενεργοποιήσω, αλλά μάταια. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά παραδείγματα προς την κατεύθυνση αυτή. Ενδεικτικά σας παραθέτω στο τέλος αυτού του μηνύματος τρία και ειλικρινά σας ζητώ την στήριξη και συμπαράσταση σας για να αναδείξουμε το πρόβλημα και να ευαισθητοποιήσουμε τους υπεύθυνους (που δεν σας κρύβω πως δεν κατάφερα τόσα χρόνια να ανακαλύψω), και αν είναι δυνατόν να ευαισθητοποιήσουμε/προκαλέσουμε την Ελληνική Πολιτεία προς την κατεύθυνση αυτή ώστε επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της και να στείλει επιτέλους το μήνυμα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στις Διοικήσεις των Πανεπιστημίων ότι η Πολιτεία είναι αποφασισμένη να αναβαθμίσει το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και σίγουρα, για μένα τουλάχιστο, αν καταφέρουμε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι πολύ πιο σημαντική προσφορά προς την Ελληνική κοινωνία, τη στιγμή αυτή, από πολλές δημοσιεύσεις σε έγκριτα περιοδικά και θα τολμούσα να πω και από πολλά ερευνητικά αποτελέσματα. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο οφείλει την κρίσιμη αυτή στιγμή να προσφέρει στην Ελληνική κοινωνία και δεν είναι έξω από τα πλαίσια ενός «ακαδημαϊκού διαλόγου» ούτε θα είναι «πνευματική παρακμή», ούτε «ντροπή» αν αυτό γίνει ακόμη και σε βάρος της ερευνητικής δραστηριότητας της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τα παραδείγματα στη συνέχεια είναι ενδεικτικά της έλλειψης αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος και σίγουρα ανάλογα μπορεί να απαριθμήσει ο κάθε συνάδελφος.
1. Βίαιες Διακοπές συνεδριάσεων Γενικών Συνελεύσεων Τμημάτων.
Για πολλά χρόνια τώρα το φαινόμενο της βίαιης παρεμπόδισης, από ολιγομελείς ομάδες συνδικαλιστών φοιτητών, διεξαγωγής της ΓΣ επαναλαμβάνεται χωρίς κανένας Πρόεδρος Τμήματος να αποφασίζει να το αναφέρει στη Διοίκηση του Πανεπιστημίου και να ζητήσει την ενεργοποίηση των σχετικών διατάξεων για την διασφάλιση της αποτελεσματικής και προς όφελος των φοιτητών λειτουργίας του οργάνου διοίκησης του Τμήματος. Πρόσφατα ο Πρόεδρος του Τμήματος προέβη στην ενέργεια αυτή (έγγραφο Προέδρου) και το συμπέρασμα που εξάγεται μέσα από τo γνωμοδοτικό σημείωμα της Νομικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου αλλά και την απόφαση Πρυτανικού Συμβουλίου σε απάντηση άλλου εγγράφου του Προέδρου στο οποίο μάλιστα κατονομάζονται οι υπαίτιοι φοιτητές είναι ενδεικτικό της αδυναμίας του Ελληνικού Πανεπιστημίου (και της Πολιτείας) να διασφαλίσει την προς όφελος της πλειοψηφίας των φοιτητών λειτουργία του.
2. Περί της άσκησης Πολιτικής Προπαγάνδας από τη λίστα announcements σχετικό μήνυμα
3. Επί του τρόπου άσκησης της Διοίκησης στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο ( pdf μορφή ) ( htm μορφή )
Έχω την ευκαιρία στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μου άδειας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι να ζω από κοντά το Φιλανδικό μοντέλο και αναπόφευκτα να κάνω τη σύγκριση με το βαριά νοσούν Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο και δεν σας κρύβω πως δεν νοιώθω πλέον περήφανος που είμαι Έλληνας (και είναι φορές που αναρωτιέμαι μήπως και αυτό να επιδιώκουν εν τέλει ορισμένοι).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου