Περί πανεπιστημιακού «κατεστημένου» Επιστολή στο ΒΗΜΑ

Πηγή: ΒΗΜΑ 29 Σεπ 2006  

Κανείς. Είναι η απάντηση στην ερώτηση που βάζει κλείνοντας το άρθρο του «Εκπαιδευτικοί παραλογισμοί» στο "Βήμα της Κυριακής", 23 Ιουλίου 2006, ο κ Γιάννης Μαρίνος. Ούτε οι πρυτανικές αρχές, ούτε το Υπουργείο παιδείας, ούτε η ειδική υπηρεσία διαχείρισης του ΕΠΕΑΕΚ.  

Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Γιάννης Μαρίνος γνωρίζει την απάντηση. Εγώ την αναζήτησα με ένα σύνολο από ενέργειες τα τελευταία χρόνια και λίγο έλειψε να έχω το τέλος του άτυχου συνάδελφου Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Αναμφίβολα η δημοσιοποίηση της υπόθεσης Αλεξανδρόπουλου έβαλε φρένο στις επιδιώξεις των συναδέλφων μου που επεδίωκαν την καταδίκη μου καθώς οι ενέργειες μου «δυσφημούσαν» και «χαλούσαν την εικόνα» του Τμήματος και του Πανεπιστημίου γενικότερα.

Η κατάσταση είναι τόσο τραγική που είμαι σίγουρος δεν μπορείτε να φανταστείτε. Όταν τον Φλεβάρη του 2005 αποφάσισα να βγω από τα όρια του Τμήματος και απευθύνθηκα στον Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών υποθέσεων διεκδικώντας  μια καλύτερη κατάσταση στην εκπαιδευτική διαδικασία (καθώς είχα τολμήσει να ζητήσω την καταγραφή του εργαστηριακού έργου του Τμήματος – ενέργεια που χαρακτηρίστηκε προσπάθεια αξιολόγησης) δεν μπορούσα και εγώ να φανταστώ την δύναμη του κατεστημένου που κυριολεκτικά συντρίβει κάθε αντίδραση στην υπάρχουσα κατάσταση. Η εικόνα που είχα βέβαια τότε ωχριά μπροστά στην εικόνα που αποκάλυψαν τα γεγονότα που ακολούθησαν. Μια εικόνα που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ όταν ξεκινούσα αυτό τον αγώνα-πείραμα. Το άρθρο του Βήματος της 21/5/2006 με τίτλο «Ποιος «σκότωσε» τον Αλεξανδρόπουλο» αποκαλύπτει ένα μεγάλο, ελπίζω, μέρος της.

Έχει απόλυτο δίκαιο ο κ. Μαρινος ότι “καμία σχεδόν ουσιαστική βελτίωση δεν θα υπάρξει με την αύξηση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού” αν προηγουμένως δεν “βελτιωθεί ριζικά ο τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος”. Ενδεικτικό παράδειγμα προς την κατεύθυνση αυτή παραθέτω στη συνέχεια.

Το Τμήμα (όπως συνέβη με τα περισσότερα πανεπιστημιακά τμήματα) πήρε 600.000 Ευρώ για την αναβάθμιση του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών. Σαν μέλος της επιτροπής διαχείρισης του έργου ζήτησα την καταγραφή της τρέχουσας κατάστασης (μαθημάτων και εργαστηρίων). Η ενέργεια θεωρήθηκε προσπάθεια αξιολόγησης, όπως ήδη ανέφερα και δεν υιοθετήθηκε. Θα μου πείτε, μα είναι δυνατόν να αναβαθμίζετε κάτι που δεν έχετε καταγράψει; Στο ελληνικό Πανεπιστήμιο, η απάντηση είναι, Ναι!. Στη συνέχεια σαν μέλος της επιτροπής διαχείρισης ζήτησα να δω τα οικονομικά του προγράμματος. Αυτό δεν μου επετράπει με το επιχείρημα πως αυτά αποτελούν “προσωπικά δεδομένα” των ατόμων (Μεταπτυχιακών φοιτητών) που πληρώθηκαν από αυτό. Η απάντηση που πήρα σ1 σ2 (μετά από επιμονή ενάμιση μήνα) από την ειδική υπηρεσία διαχείρισης του ΕΠΕΑΕΚ (και μάλιστα προσωπικά από τον Ειδικό γραμματέα διαχείρισης – γεγονός που αποδεικνύει την σημασία (;) του ερωτήματος μου ) στο απλό ερώτημα μου με διαβεβαιώνει ότι έχουν πετύχει το δεύτερο καλύτερο ποσοστό απορρόφησης. Φαίνεται πως ακόμη δεν ήμαστε σε επίπεδο να μας προβληματίζει η αποτελεσματική αξιοποίηση της όποιας χρηματοδότησης αλλά το μόνο που μας απασχολεί είναι η απορροφητικότητα. Και ας τελείωσε το πρόγραμμα ΕΠΕΑΕΚ για την αναβάθμιση του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών χωρίς να γίνει η παραμικρή αλλαγή στον οδηγό προγράμματος σπουδών του τμήματος.

Η αλληλογραφία που κοινοποίησα στο υπουργείο Παιδείας για να πιέσω την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών να ασχοληθεί με το θέμα με οδήγησε σε παράλληλους με τον Στέλιο δρόμους. Εγώ κατάφερα να αντέξω, τουλάχιστο μέχρι σήμερα καθώς η προσπάθεια του κατεστημένου να με «αποβάλει» συνεχίζεται, ο Στέλιος όμως δεν τα κατάφερε, εκεί το σύστημα κτύπησε πιο αποτελεσματικά. Το υγιές κομμάτι του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει και για πόσο ακόμη. Η απόλυτη απελπισία ήρθε όταν διαπίστωσα πως δεν μπορεί να υπάρξει αντίδραση γιατί το σύστημα δεν έχει μηχανισμούς ελέγχου και διασφάλισης της αποτελεσματικής και προς όφελος της κοινωνίας λειτουργίας του ή οι μηχανισμοί αυτοί αν υπάρχουν δεν ενεργοποιούνται από κανέναν.

Νομίζω πως δεν έχω άλλα όπλα στην διάθεση μου στην προσπάθεια να βελτιωθεί κάτι στην “εκπαιδευτική μας αθλιότητα”. Στο ίδιο συμπέρασμα φτάνουν και εγκαταλείπουν, ο ένας μετά τον άλλον οι ελάχιστοι συνάδελφοι που αρχίζουν τέτοιου είδους ενέργειες.

Η απάντηση (σελίδα 1 σελίδα 2) της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του Υπουργείου Παιδείας  

H αντιμετώπιση του φαινομένου των καταλήψεων

Κύριε Πρόεδρε, Αγαπητοί συνάδελφοι,

Δεν μπορώ να αποδεχτώ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τα γεγονότα που

κράτησαν κλειστό και αποδιοργάνωσαν το Τμήμα για 2 μήνες.

Δεν μπορώ να ανεχτώ, χωρίς αντίδραση, “διαλόγους” σαν και αυτούς που

διεξήχθησαν στην τελευταία Γ.Σ. του τμήματος όπου χωρίς υπερβολή «δεν μπορούσε να ακουστεί» διαφορετική άποψη από αυτή των εκπροσώπων των φοιτητών.

Επειδή δεν ανήκω στην μερίδα αυτών που «υποκινούσαν» τους φοιτητές (επιχείρημα που επανειλημμένα ακούστηκε στα πλαίσια της Γ.Σ.) προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά στα πλαίσια των διαλέξεων των μαθημάτων μου εκφραζόμουν αρνητικά σε τέτοιας μορφής μέτρα πάλης όπως οι πρόσφατες καταλήψεις.

Επειδή εκτιμώ πως αυτό εκφράζει και άλλους συναδέλφους παρακαλώ πολύ να

ζητήσετε την θέση της Γ.Σ επί του θέματος αυτού.

Δεν είναι δυνατόν να κλείνουμε τα μάτια σε γεγονότα αυτής της μορφής σαν να μην θίγουν αυτά τους δημοκρατικούς θεσμούς, την λειτουργία και την αξιοπιστία του τμήματος.

Κλ. Θραμπουλίδης

Πηγή

Καλό κουράγιο

Κώστα, Βασίλη,

Ελπίζω να κατανοήσετε την αδυναμία μου να σας δώσω συγχαρητήρια για την εκλογή σας. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να σας ευχηθώ με όλη μου την καρδιά να βρείτε το “κουράγιο” που χρειάζεται για αυτό που ξεκινάτε σε αυτή την τόσο δύσκολη για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο χρονική περίοδο. 

Κουράγιο, που είναι απαραίτητο αν θεωρήσουμε σαν δεδομένες όλες αυτές τις αγωνίες, θέσεις, προβληματισμούς και απόψεις που η πρωτοβουλία αποκρυστάλλωσε μέσα από ένα σύνολο συναντήσεων στο κείμενο που δημοσιοποίησε στην Πανεπιστημιακή κοινότητα. 

Μετά την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κώστα και μετά από συζητήσεις με ορισμένους συναδέλφους αποφάσισα να αποστείλω σε εσάς το επισυναπτόμενο κείμενο και όχι στον Σύλλογο ΔΕΠ όπως ήταν σχεδιασμένο όταν αυτό ετοιμάσθηκε πολύ πριν την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κώστα. 

Με την πίστη ότι συμφωνείτε σε μεγάλο βαθμό και έχετε τις ίδιες αγωνίες με αυτές που αποτυπώνονται στην επιστολή μου, σας εύχομαι από βάθους καρδιάς “Καλή δύναμη”.

Φιλικά,
Κλεάνθης

Η επιστολή σε pdf μορφή.

Η απάντηση του Κώστα.

"Κλεάνθη καλημέρα

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου……… τις έχουμε ανάγκη, μαζί, βεβαίως, με την ενεργό συμμετοχή σου στην κοινή μας προσπάθεια για έναν συνολικό αναπροσανατολισμό του πανεπιστημίου μας. Είναι αυτονόητο ότι οι προβληματισμοί σου όπως και ανάλογοι δικοί μας εντάσσονται στο διανοητικό κλίμα το οποίο οδήγησε στη δημιουργία της Πρωτοβουλίας και που πρέπει να μπολιάσουν την πανεπιστημιακή ζωή.

Βεβαίως, κάποιες φορές οι προοπτικές των σκέψεων μέσα από τις οποίες βλέπουμε τα πράγματα δεν συναντούν την αποδοχή των πλειοψηφιών θεσμικών οργάνων (για διάφορους λόγους) και ίσως στο σημείο αυτό χρειαζόμαστε τη δημιουργία μιας προσπάθειας αλλαγής κουλτούρας και όχι μιας αντιπαράθεσης με ώτα μη ακουόντων.

Θα τα πούμε, όμως, και από κοντά με στόχο τις νέες προοπτικές μας.

Εννοείται βεβαίως ότι οι οποιεσδήποτε σκέψεις πειθαρχικών μέτρων (αν υπάρχουν όπως καταλαβαίνω από το κείμενό σου) δεν είναι όχι μόνο υλοποιήσιμες αλλά ούτε καν συζητήσιμες.

Φιλικά

Κώστας

ΥΓ. Δυστυχώς η κατάσταση στο πανεπιστήμιο αλλά και τα αναγκαστικά εθιμοτυπικά πυκνά τρεχάματα δεν μας επέτρεψαν να βρεθούμε από κοντά για να μιλήσουμε. Θα λείψω μια εβδομάδα περίπου και, αν είσαι εδώ, την μεθεπόμενη εβδομάδα να βρεθούμε με ηρεμία και άνεση χρόνου."

Κώστας και Στέλιος, Στέλιος και Κώστας

Δύο διαφορετικοί χώροι. Δύο διαφορετικά παραδείγματα.

Δεν τολμώ να κάνω συγκρίσεις, δεν τολμώ να κάνω αντιστοιχήσεις.

Γιατί κανείς μας να μην τους έχει μιλήσει.

Γιατί κανείς μας να μην τους έχει συμβουλεύσει.

«Κώστα, -βάλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και – άσε το Τούρκο να αλωνίσει στο Αιγαίο. Εσύ, θα σώσεις αυτή τη χώρα.»

Χρόνια πριν, οι Κωστήδες και οι Στέλιοι ήταν πολλοί. Σήμερα τελειώνουν και μαζί τους τελειώνει και αυτό που ονόμασαν Ελλάδα (…) Πλήρες κείμενο

Αναζητείται (πλ)ήθος

Από την μια μεριά (υποψηφίων ) αναζητείται πλήθος καθώς μόνο αυτό μπορεί πλέον να ικανοποιήσει τις εκάστοτε φιλοδοξίες για "την σωτηρία του Πανεπιστημίου".

Από την άλλη μεριά (ψηφοφόρων) είναι σχεδόν σίγουρο(;) ότι δεν αναζητείται ήθος καθώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό δεν μπορεί να εγγυηθεί την επίτευξη των επιδιώξεων των ψηφοφόρων.
 
Σίγουρα δύσκολες εποχές για αυτό που ονομάζεται “ήθος” και το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει στην διαμόρφωση των στόχων της πανεπιστημιακής κοινότητας για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
 
Όσο για αυτό που ονομάζεται «Ακαδημαϊκό ήθος» τι να πω; Δόθηκαν ή επιχειρήθηκε να δοθούν ορισμένοι ενδιαφέροντες ορισμοί του όρου χθες στην ενημέρωση που έκαναν τα υποψήφια Πρυτανικά σχήματα στο ΑΑ.
 
Ένα δεν μπορώ να δεχθώ, καθώς αυτό υποτιμά την νοημοσύνη μας. Πως το ακαδημαϊκό ήθος του καθενός μας διαμορφώνεται από τα λεγόμενα του στα πλαίσια μιας ημερίδας και δεν προσδιορίζεται καθοριστικά από τις καθημερινές ενέργειες (πρακτικές) του και την ιστορία του στο ίδρυμα αυτό.

Κλεάνθης Θραμπουλίδης 
Πηγή   Σχετικό 

Προς Υποψήφια Πρυτανικά Σχήματα: Ασκήσεις ήθους – νομιμότητας

ΠΡΟΣ 

Την  Πανεπιστημιακή Κοινότητα

Σε συνέχεια της χθεσινής παρουσίασης θέσεων και Τρόπου Διοίκησης του Πανεπιστημίου από τα υποψήφια Πρυτανικά Σχήματα και καθώς ο διαθέσιμος χρόνος δεν ήταν αρκετός για όλες τις ερωτήσεις και μόνο αν

α) η διαδικασία αυτή θεωρείται πως δεν εκτρέπει την Πανεπιστημιακή κοινότητα από το Ακαδημαϊκό ήθος και

β) η εφορευτική επιτροπή ή το όποιο άλλο αρμόδιο όργανο κρίνει πως είναι στα πλαίσια του

όταν αντιδρούσα στις όποιες παράτυπες και καθαρά συντεχνιακής μορφής αποφάσεις

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Αναφορά στο δικαίωμα που έχει ο καθένας μας να προσφύγει στην διοικητική ιεραρχία.
Γνωρίζετε πολύ καλά, ότι όπως κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχω κάθε δικαίωμα προσφυγής στην Διοικητική ιεραρχία.
Το δικαίωμα αυτό όπως όλοι σας γνωρίζετε κατοχυρώνεται από το σύνταγμα και τους νόμους και καμία Γ.Σ. δεν μπορεί να το αφαιρέσει.
Όπως όλοι σας επίσης γνωρίζετε, το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, μας διασφαλίζει μεταξύ των άλλων δικαιωμάτων, και το πολύ βασικό δικαίωμα της κριτικής και της έκφρασης διαφορετικής άποψης (δες ένθετο πλαίσιο).
Την άσκηση του δικαιώματος μου αυτού δεν έχει κανένα δικαίωμα η Γ.Σ. να αμφισβητήσει ούτε να εμποδίσει.
Αν τώρα, η Γ.Σ. εκτιμά πως η πράξη αυτή (την οποία ο νόμος μου διασφαλίζει ως δικαίωμα) ασκήθηκε παράτυπα ή παράνομα, ας αποφασίσει αν θέλει να παραπέμψει το σχετικό θέμα στα αρμόδια όργανα. Εξάλλου η ΕΔΕ έχει αποδειχθεί (στο παρελθόν) αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας.
Είναι όμως σίγουρο, πως η Γ.Σ. αυτή, δεν έχει καμία αρμοδιότητα στο εν λόγω θέμα με την μορφή μάλιστα που εκφράσθηκε μέσα από την συνεδρίαση της 16ης Γ.Σ. της 22/12/2006.
--------------------------------------------------------------------------------------
Γενικά περί κριτικής και τα οφέλη που αυτή αποφέρει.
Πριν 3-4 χρόνια μια ομάδα φοιτητών αντιδρώντας στον τρόπο διεξαγωγής του εργαστηρίου και του μαθήματος κυκλοφόρησε επανειλημμένα κείμενα καταγγέλλοντας στους φοιτητές και το τμήμα το μάθημα και το εργαστήριο.
Α) Το είδα σαν ευκαιρία για να ενημερώσω τους φοιτητές για τους λόγους που το μάθημα και το
εργαστήριο διεξάγεται με τον τρόπο αυτό,
Β) αναγνώρισα τα προβλήματα και έκανα διορθωτικές ενέργειες, και
Γ) τελικά λειτούργησε θετικά προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του μαθήματος και του εργαστηρίου.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω στους φοιτητές ότι μόνο μέσα από την διεκδίκηση θα
καταφέρουν να βελτιώσουν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και οφείλουν να το κάνουν.
---------------------------------------------------------------------------------------

Κύριε Πρόεδρε,
με την απαράδεκτη μεθόδευση σας, και με την μορφή στην οποία «οδηγήσατε» ή επιτρέψατε να εξελιχθεί η συνεδρίαση της Γ.Σ. της 22/12/05
μπορεί, να θέλατε (εσείς ή ορισμένοι συνάδελφοι) να διασύρετε ένα μέλος ΔΕΠ, (και ίσως να το καταφέρατε),
Μπορεί, να θέλατε να δώσετε ένα μάθημα στα νέα μέλη ΔΕΠ για το τι τους περιμένει αν δεν συμφωνούν, ή αν αμφισβητούν την νομιμότητα οποιασδήποτε ενέργειας, που διασφαλίζει περιστασιακά την πλειοψηφία. Ίσως και να τα καταφέρατε.
Μπορεί να πιστεύετε, ότι πετύχατε να δημιουργήσετε ένα τέτοιο κλίμα που δεν θα επιτρέψει σε κανένα άλλο μέλος της Γ.Σ. στο μέλλον να βρει το κουράγιο να κάνει κάτι ανάλογο.

Διασύρατε όμως ανεπανόρθωτα την αξιοπρέπεια και το κύρος ενός θεσμού, το θεσμού της Γ.Σ. και επιτρέψατε την προσβολή της τιμής και αξιοπρέπειας ενός μέλους ΔΕΠ επιτρέποντας επιθέσεις, τοποθετήσεις και ερωτήσεις, οι οποίες δεν καταγράφηκαν στα πρακτικά της Γ.Σ. παρότι το ζήτησα επανειλημμένα. (Για αυτό το τελευταίο επιφυλάσσομαι κάθε νομίμου δικαιώματος μου.)
 
Συνάδελφοι
Άσκησα ένα καθ’ όλα νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμα μου.
1. Να ενημερωθώ σαν μέλος της …
2. Να αποτρέψω την αξιοποίηση μέρους της χρηματοδότησης του ΤΣΜΕΔΕ …
 
Θέλετε να με βάλετε στην μέση και να με πετροβολήσετε;
 
Δεν είναι η πρώτη φορά για μένα.
 
Αυτό έχει ήδη γίνει, όχι μόνο στην συνεδρίαση της Γ.Σ. της 22/12/05, αλλά και στα πλαίσια επιτροπών και Γ.Σ. τομέων, όταν αντιδρούσα στις όποιες παράτυπες και καθαρά συντεχνιακής μορφής αποφάσεις της «πλειοψηφίας» με την οποία ορισμένοι «ασκούν την δημοκρατία»,
 
Όλοι ενθυμίσθε ότι, πριν 3-4 χρόνια, το όργανο αυτό, δείχνοντας την ευαισθησία του σε θέματα διασφάλισης της Δημόσιας περιουσίας, ************************
 
Σήμερα εσείς, διαθέτοντας τη στοιχειώδη συνέπεια στις πράξεις σας, δεν μπορείτε να θέλετε να εμποδίσετε ή να τιμωρήσετε, την άσκηση του αναφαίρετου αυτού δικαιώματος ενός μέλους αυτού του οργάνου, να ενεργεί (καθ’ όλα νόμιμα) προς την κατεύθυνση της διασφάλισης της Δημόσιας περιουσίας.
 
Δεν θα σας πω τι να κάνετε. Μπορείτε να πράξετε σύμφωνα με την συνείδηση σας, ή να υπακούσετε στον «Θεό» σας όποιος και αν είναι αυτός.
 
Εγώ θα μείνω εδώ.

Θα μείνω εδώ για να υπερασπιστώ την αξιοπρέπεια αυτού του οργάνου, (όση έχει απομείνει).

Θα μείνω εδώ, για να υπερασπιστώ το θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε μέλους αυτού του οργάνου και του Τμήματος, να διατηρεί την αξιοπρέπεια του και να αντιστέκεται στους, με διαφόρους τρόπους, ασκούμενους ηθικούς βιασμούς.

Θα μείνω εδώ, για να δώσω ένα μήνυμα κύρια στους νέους συναδέλφους, στους φοιτητές μας, ότι μπορούν και ίσως οφείλουν να αντιστέκονται σε διαδικασίες αυτού του είδους. Διαδικασίες σαν αυτές που εκφράστηκαν με τον πιο χυδαίο τρόπο στην συνεδρίαση της Γ.Σ. της 22/12/2005.

Θα μείνω εδώ, αλλά αρνούμαι, για τους λόγους που ήδη ανέφερα, να συμμετάσχω στην διαδικασία αυτή.

Σας ενημερώνω δε πως έχω κάθε νόμιμο δικαίωμα να ενεργήσω προς την κατεύθυνση της προφύλαξης του ατόμου μου από τέτοιου είδους αήθεις διαδικασίες.
 
Κλεάνθης Θραμπουλίδης

ΥΓ
Το κείμενο αυτό συντάχθηκε κάτω από την συναισθηματική φόρτιση που τα γεγονότα της Γ.Σ. της
22/12/2005 (η οποία κάθε άλλο παρά τιμά το όργανο αυτό) δημιούργησαν.
Κατέγραφε την θέση που θα εξέφραζα στην Γ.Σ. στην οποία θα έμπαινε προς συζήτηση το εν λόγω θέμα. Αυτό δεν έγινε στην προχθεσινή Γ.Σ. γιατί είχα εκτιμήσει πως υπήρχε η διάθεση για εκτόνωση της κατάστασης. Δυστυχώς τα γεγονότα με διέψευσαν. Η προσπάθεια ανάδειξης της Γ.Σ. σαν υπέρτατου οργάνου νομοθετικού, εκτελεστικού, και δικαστικού, η αναφορά από τον Πρόεδρο στις Πρυτανικές Αρχές και το Υπουργείο Παιδείας σαν «εξωθεσμικά κέντρα» και η έντονη προσπάθεια να οδηγηθεί η Γ.Σ. στην καταδίκη της καθ’ όλα νόμιμης ενέργειας μου να αναφερθώ σε ανώτερο διοικητικά όργανο με οδήγησαν στην απόφαση να δημοσιοποιήσω το κείμενο αυτό.
Πηγή

αποτελεσματική αξιοποίηση διαθέσιμων πόρων

Επιστολή προς το «Βήμα» 21 Φεβρουαρίου 2006  Πηγή 

Επανειλημμένα έχει τεθεί ως υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για την σημερινή κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα η μειωμένη χρηματοδότηση. Όσοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως μια αύξηση της χρηματοδότησης από το 3,5% του ΑΕΠ που είναι σήμερα στο 5% θα οδηγήσει ως δια μαγείας στην αναβάθμιση του επιπέδου των παρεχομένων υπηρεσιών από το εκπαιδευτικό σύστημα. Έτσι η αύξηση της χρηματοδότησης εκλαμβάνεται ως πανάκεια που θα οδηγήσει ως δια μαγείας στην επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν το εκπαιδευτικό σύστημα.
 
Δυστυχώς η κατάσταση είναι διαφορετική όπως τουλάχιστό προκύπτει από τα