“Η αίσθησή μου είναι ότι εμείς είμαστε –από
πολλού – ένας «κακός σύλλογος» που έχει περιχαρακώσει τους στόχους του σε ο, τι
πάγιο διέλυε την χώρα μας …
Αν ο Σύλλογος είχε αγωνία για το μαθησιακό
περιβάλλον της Σχολής και για την αξιοπρέπεια της εργασίας των μελών του θα
είχε, προ πολλών ετών, άμεσα και κάθετα, αντιδράσει
- για την κατάχρηση δικαιωμάτων εκ μέρους μερίδας φοιτητών,
- για την μακρόχρονη βία φοιτητών ενάντια σε καθηγητές και συλλογικά όργανα διοίκησης των ΑΕΙ -και της Σχολής μας,
- για την κατάληψη και χρήση ζωτικών χώρων της Σχολής (..),
- Για τους Πρυτάνεις, Συγκλήτους, Κοσμήτορες, Πανεπιστημιακά Τμήματα, Επόπτες Κτηρίων που ανέχθηκαν -και, τελικά, εξέθρεψαν και νομιμοποίησαν με την αβουλία τους (στην καλύτερη περίπτωση) -τα παραπάνω όλα αυτά τα τριάντα χρόνια.
Αν ο Σύλλογος είχε αγωνία για το μαθησιακό
περιβάλλον της Σχολής και για την αξιοπρέπεια της
εργασίας των μελών του θα είχε, προ πολλών ετών, σθεναρά δράσει και συντονίσει τις ενέργειές του ώστε να αντιμετωπιστεί ο ευτελισμός των εξετάσεων από τις αντιγραφές καθώς και ο εξευτελισμός της δουλειάς των διδασκόντων από τους ανήκουστους αριθμούς (όλο και πιο αμαθών)εισερχομένων και από την μη διαγραφή των «αιωνίων φοιτητών». Και, φυσικά, θα αντιμετώπιζε την ανισότητα εργασίας σε μία Σχολή όπου κάποιοι δουλεύουν ελάχιστα, την ώρα που άλλοι, σαν τον Άτλαντα, προσπαθούν, με φόρτο εργασίας απερίγραπτο, να καλύψουν την επιτηδειότητα των μη εργαζομένων συναδέλφων τους. Οι οποίοι μη εργαζόμενοι συνάδελφοι είναι - καθόλου τυχαία- πρώτοι ανάμεσα σ’ εκείνους που δίδουν προβιβάσιμους βαθμούς σε γραπτά βαρύτατης αμάθειας (γλωσσικής και ουσιαστικής), κινδυνεύοντας να μετατρέψουν τα πτυχία της Σχολής μας -όπως ήδη έχει συμβεί σε περιφερειακά πανεπιστημιακά τμήματα- σε ένα είδος πανεπιστημιακής Ζακύνθου στην οποία μοιράζονται «πιστοποιητικά τυφλότητας» και όχι πτυχία βαθειάς γνώσης και ουσιαστικής, επιστημονικής, απαιτητικής και συστηματικής μάθησης.»
εργασίας των μελών του θα είχε, προ πολλών ετών, σθεναρά δράσει και συντονίσει τις ενέργειές του ώστε να αντιμετωπιστεί ο ευτελισμός των εξετάσεων από τις αντιγραφές καθώς και ο εξευτελισμός της δουλειάς των διδασκόντων από τους ανήκουστους αριθμούς (όλο και πιο αμαθών)εισερχομένων και από την μη διαγραφή των «αιωνίων φοιτητών». Και, φυσικά, θα αντιμετώπιζε την ανισότητα εργασίας σε μία Σχολή όπου κάποιοι δουλεύουν ελάχιστα, την ώρα που άλλοι, σαν τον Άτλαντα, προσπαθούν, με φόρτο εργασίας απερίγραπτο, να καλύψουν την επιτηδειότητα των μη εργαζομένων συναδέλφων τους. Οι οποίοι μη εργαζόμενοι συνάδελφοι είναι - καθόλου τυχαία- πρώτοι ανάμεσα σ’ εκείνους που δίδουν προβιβάσιμους βαθμούς σε γραπτά βαρύτατης αμάθειας (γλωσσικής και ουσιαστικής), κινδυνεύοντας να μετατρέψουν τα πτυχία της Σχολής μας -όπως ήδη έχει συμβεί σε περιφερειακά πανεπιστημιακά τμήματα- σε ένα είδος πανεπιστημιακής Ζακύνθου στην οποία μοιράζονται «πιστοποιητικά τυφλότητας» και όχι πτυχία βαθειάς γνώσης και ουσιαστικής, επιστημονικής, απαιτητικής και συστηματικής μάθησης.»
Πηγή: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ Δ.Ε.Π. ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
Κλεάνθης Θραμπουλίδης
Εξάλλου
είναι η
ώρα των παραιτήσεων … και για τους Μήτσους [1] αλλά και για τους Αντώνηδες
Κλεάνθης Θραμπουλίδης
Αναφορές
[1] «ο
Μήτσος φαινόταν έτοιμος να εκραγεί. Ευτυχώς, δεν άργησε να ξεστομίσει το αίτιο
της ... φούρκας του: «Μα να φτάσουν να ψηφίσουν ηλεκτρονικά τόσο πολλοί; Το
ίδιο λέτε να γίνει και με τους δικούς μας στην Πάτρα;! Γιατί, καλά, ρε σεις.» Για την παρτίδα ρε γαμώτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου