To ένστικτο της επιβίωσης και το «εγέρθητι»

ATTIKA NEA   Ελεύθερη σκέψη  Arpaktiko Ελληνικό Φαινόμενο

«Είναι απίστευτο –θα έλεγα αδιανόητο– μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μια εβδομάδα παραπάνω: Μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους…». Τζόρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922

Φαίνεται πως το αλάνθαστο ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωσης που επικαλείται ο Κονδύλης δεν λειτουργεί (όπως δεν λειτουργεί τίποτε πλέον) στην χώρα αυτή (απάντηση στα σχόλια του Η 6η ΜΑΙΟΥ ως αφετηρία μιας ειρηνικής ανατροπής)

Επιπλέον η δυναμική, αν υπάρχει, που θα προέκυπτε ως αποτέλεσμα της διάλυσης του σάπιου κλεπταποδόχου συστήματος, δεν την βλέπω να ελευθερώνεται καθώς οι καρεκλοκένταυροι δεν λένε να κάνουν πίσω (Οι καρεκλοκένταυροι μας και … το αρχικό επάγγελμα τους ) Εξάλλου είκοσι χρόνια τώρα ... για αυτή την καρέκλα αγωνιζόταν!

"γραφεία τελετών της χώρας"  απεκάλεσε τα πολιτικά κόμματα ο Ράμφος, "καρκινώματα" ο Τζήμερος. Και ακόμη συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αγωνίζονται να παραμείνει η χώρα στο Ευρώ και την Ευρώπη. Μα τόσα χρόνια στο Ευρώ και στην Ευρώπη ήμασταν και αυτοί κατάφεραν να καταστρέψουν τη χώρα.

Και δεν ακούω κανέναν να λέει ότι ο στόχος μας είναι η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της χώρας, η αλλαγή της νοοτροπίας μας, η αλλαγή των προτεραιοτήτων μας (H "Ντροπή" και το πιο σημαντικό για την Πανεπιστημιακή κοινότητα). Γιατί χωρίς αυτά, όχι μόνο Ευρώ και Ευρώπη δεν θα έχουμε σε λίγο, αλλά ούτε χώρα.

Σε μια χώρα όπου το σάπιο πολιτικό κατεστημένο ψάχνει συνεχώς λόγους για να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το πραγματικό πρόβλημα που δεν είναι παρά αυτό το ίδιο, η αξιοποίηση του «εγέρθητι» δεν εκπλήσσει.

Μήπως το «εγέρθητι» χρειαζόταν να ακουστεί εδώ και πολλά χρόνια προς τους δημοσιογράφους που όχι μόνο δεν προέβαλαν αντίσταση και δεν έκαναν κριτική στο χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα αλλά ως παπαγαλάκια των εκάστοτε Κυβερνήσεων, τους έστρωναν το χαλί για να κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους;

Μήπως το «εγέρθητι» χρειαζόταν να ακουστεί εδώ και πολλά χρόνια προς όλους εμάς που αραγμένοι στους καναπέδες μας ("Re:Κείμενο στήριξης από γονείς" και η αποδοχή της κατάντιας μιας γενιάς) απολαμβάναμε τα ψίχουλα που μας πετούσε το σάπιο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα απέχοντας από κάθε πράξη κριτικής προς αυτό, απέχοντας από κάθε ενασχόληση με τα κοινά;

Και είναι κατάντια για τη χώρα να μην υπάρχει σήμερα μια αξιόπιστη πολιτική πρόταση που θα τολμήσει να προβάλει αυτό το «εγέρθητι». Σε όλους μας!