Οι Αλλοι, Εμείς και οι Ευθύνες

Οι φοιτητές μας μόλις αποφάσισαν να προχωρήσουν σε τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα καταλήψεων με ένα πλαίσιο αγώνα υποθέτω ανάλογο με το παραλήρημα (εδώ) της προηγούμενης βδομάδας.

Η Διοίκηση αρνείται να κάνει έστω και μία έκκληση προς τους φοιτητές να σταματήσουν τις πράξεις αυτές (εδώ). Αντίθετα κάνει έκκληση (εδώ) προς τα λίγα μέλη ΔΕΠ που τολμούν να μιλήσουν κατά των καταλήψεων να σεβαστούν(!) την απόφαση της Συγκλήτου και να μην προωθούν στην λίστα ανακοινώσεων (announcements) του Πανεπιστημίου τις θέσεις τους αυτές.

Ο σύλλογος μελών ΔΕΠ δημοσιοποιεί μία απόφαση που «ζητεί την κατάργηση του νέου νόμου και καλεί τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας σε απεργία την 8 και 9/09 και να αγωνισθούν μαζί με τους φοιτητές για την μη εφαρμογή του.» (εδώ)

Το συντονιστικό της Πρωτοβουλίας (μια παρέα μελών ΔΕΠ τους οποίους  δεν γνωρίζουμε και η οποία βρίσκεται «πίσω» από την Διοίκηση) δηλώνει απερίφραστα, χυδαία και χωρίς κανένα επιχείρημα, ότι «η Πρωτοβουλία θα είναι παρούσα σε όλες τις μάχες για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου.»  από το «σ/ν, το οποίο δεν απαντά σε κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της παιδείας ενώ παραβιάζει θεμελιώδεις ακαδημαϊκές αρχές» (εδώ). Δεν απέχει πολύ από το να μας πει ότι θα δώσει τον αγώνα της για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου όπως «ο έφεδρος ανθυπολοχαγός στο Αλβανικό μέτωπο έδωσε τον αίμα του με ευχαρίστηση για το υπέρτατο αγαθό που λέγεται ελευθερία της πατρίδος μας». Ίσως για αυτό και το πλαίσιο αγώνα των συνδικαλιστών φοιτητών μας δεν έχει επιχειρήματα.

Και εμείς; Εμείς, όσοι τουλάχιστο δεν ανήκουμε στην Διοίκηση, στους "καπετάνιους του Συλλόγου" και στο συντονιστικό της "ομάδας εξουσίας", αρνούμαστε να πάρουμε θέση εναντίον της πράξης της κατάληψης με το πρόσχημα πως αυτό είναι αυτονόητο.

Συνάδελφοι, ως πότε θα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία; Η χώρα χρεοκοπεί και εμείς θεατές σε ένα θέατρο παραλόγου χωρίς τέλος. Μας αρκεί που παίρνουμε τον μισθό μας και αρνούμαστε πεισματικά να δούμε ένα μέτρο παραπέρα. Θα υπομείνουμε λοιπόν και αυτόν τον βιασμό αδιαμαρτύρητα;  

Δεν θα κάνω καμία πρόταση, γιατί δεν έχω (όπως μου είπατε) τον «τρόπο» και θα την κάψω. Περιμένω τη δική σας και θα είμαι μαζί σας. Αρκεί να μην είναι η πεπατημένη και αποδεδειγμένα αναποτελεσματική του παρελθόντος.

 Κλεάνθης Θραμπουλίδης