ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ, ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Ημερίδα με θέμα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ:  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ, ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Πρόγραμα: εδώ

Ερώτηση: 

Μετά το πέρας το 1^ου μέρους αποφασίσθηκε μετά από πρόταση να μην επιτραπούν ερωτήσεις ώστε να αναγκασθούν οι συμμετέχοντες να παραμείνουν μέχρι το τέλος της εκδήλωσης όπου σύμφωνα με το πρόγραμμα υπήρχε αρκετός χρόνος (σχεδόν μία ώρα) για παρεμβάσεις-συζήτηση-ερωτήσεις.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων του δευτέρου μέρους έγινε επίκληση από το Προεδρείο ώστε να γίνουν μόνο 1-2 ερωτήσεις καθώς είχε περάσει η ώρα και «όλοι θέλουμε να φύγουμε».

Με παρέμβαση μου επεσήμανα τα παρακάτω:

«Θέλω να αναφερθώ κατ αρχήν επί της διαδικασίας. Σχεδόν όλοι οι εισηγητές εκθείασαν την ανάγκη
διαλόγου και συζήτησης σε αντίθεση με τους μονολόγους που δεν βοηθούν ουσιαστικά. Επιπλέον χαιρέτησαν τη σημερινή ημερίδα γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της έναρξης ενός τέτοιου διαλόγου. Δυστυχώς με την προσπάθεια του Προεδρείου για περιορισμό των ερωτήσεων σε 1-2 η σημερινή Ημερίδα κινδυνεύει να εκφυλισθεί σε 5-6 μονολόγους και να μην εκπληρώσει τον ουσιαστικό στόχο που είναι αυτός της απαρχής ενός γόνιμου διαλόγου.

Θα ήθελα ως εκπαιδευτικός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ζω από μέσα τα προβλήματα της και ως γονιός που για 15 χρόνια τώρα ζω τα προβλήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να θέσω αρκετές ερωτήσεις στους εισηγητές. Μετά την επίκληση του προεδρείου θα περιορισθώ σε 2.»

Ερώτηση προς Διοσνύση Κλαδή εδώ

Ερώτηση προς Λούκα Κατσέλη 

Θα σταθώ στη διαπίστωση πως «ξοδεύουμε πολλά στην εκπαίδευση» και στον πολύ επιτυχημένο παραλληλισμό που έκανε η κ. Λούκα Κατσέλη μεταξύ κοινωνικής πολιτικής και εκπαιδευτικής πολιτικής. Πιο συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην αναποτελεσματικότητα της άσκησης της κοινωνικής πολιτικής λέγοντας, αν θυμάμαι καλά, πως το ποσοστό του πληθυσμού κάτω του ορίου πτώχειας πριν την άσκηση της κοινωνικής μας πολιτικής είναι 23% και μετά την άσκηση της κοινωνικής μας πολιτικής 21%, δηλαδή μια βελτίωση μόνο 2 μονάδων. Αντίθετα η αποτελεσματικότητα των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών όταν ασκούν κοινωνική πολιτική είναι 8 με 10 μονάδες.

Επειδή για χρόνια τώρα είμαι της άποψης πως αντίστοιχη είναι και η κατάσταση από πλευράς αποτελεσματικότητας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα θέλω να εστιάσω στην παρακάτω ερώτηση. Αν θεωρήσουμε τις δύο σημαντικές συνιστώσες προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας της εκπαιδευτικής πολιτικής οι οποίες είναι: α) η αύξηση της χρηματοδότησης και β) η δημιουργία μηχανισμών και γενικότερα ενός συστήματος που θα διασφαλίζει την αποτελεσματική διαχείριση των διαθέσιμων πόρων, ποια από τις δύο πιστεύετε πως έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;

Λούκα Κατσέλη: «Αναμφισβήτητα το δεύτερο». Χωρίς ένα υγιές σύστημα διαχείρισης η όποια αύξηση της χρηματοδότησης …

Αλλες ερωτήσεις εδώ