Αξιότιμη Κυρία
Γιαννάκου,
Όσο με ικανοποίησε η ειλικρινής σας τοποθέτηση άλλο τόσο με απογοήτευσαν οι ανειλικρινείς τοποθετήσεις ορισμένων αλλά σημαντικών παρευρισκομένων. Δυστυχώς η κυρία Ηλιοπούλου δεν μου έδωσε την ευκαιρία να σχολιάσω ορισμένα από τα λεχθέντα, γιατί κατά τα άλλα, η τοποθέτηση σας μου έδωσε απάντηση στο σύνολο των ερωτήσεων που είχα ετοιμάσει πριν από την ομιλία σας.
Και επειδή ένας διάλογος δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια και διάθεση για βελτίωση από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές έφυγα απογοητευμένος κυρίως για την δική μας (Πανεπιστημιακή) εκπροσώπηση στην ημερίδα.
Είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες γονιούς που δεν αντέχουν άλλο την σημερινή κατάσταση, που πιστεύουν ότι σίγουρα ένα καλύτερο σύστημα αρμόζει στα παιδιά μας.
Ίσως όμως να είμαι από τους πολύ λίγους «ρομαντικούς» που πιστεύουν ότι αν προσπαθήσουμε μπορούμε να το διορθώσουμε, και πρέπει να το κάνουμε γιατί είναι θέμα επιβίωσης, είναι το στοίχημα που πρέπει να βάλουμε σαν κοινωνία.
Ελπίζοντας να βρείτε 2 λεπτά καταγράφω αυτά που ήθελα να επισημάνω στην αίθουσα.
Ήθελα να συμφωνήσω με τον καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και τεχνολογίας υπολογιστών στο ότι έχουμε καταπληκτικά παιδιά, αλλά δυστυχώς έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τα «σκοτώνει» πνευματικά και αυτό το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με την δραματική πτώση του επιπέδου των εισαγομένων. Κυριολεκτικά τα έχει «κάψει» η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και σίγουρα δεν είναι ευθύνη της υπουργού να δώσει στόχο στα παιδιά αυτά, αλλά είναι δική μας ευθύνη. Και δυστυχώς όχι μόνο δεν το έχουμε καταφέρει αλλά το χειρότερο είναι πως δεν κάνουμε καμία ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν είναι δυνατόν σαν τμήμα, να μην μπορείς μέσα από μια διαδικασία που τρέχει 5 χρόνια να εκσυγχρονίσεις το πρόγραμμα σπουδών σου, δεν μπορείς να τρέχεις ΕΠΕΑΕΚ για αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών σου και να μην έχεις προβεί σε μια στοιχειώδη καταγραφή (προσέξτε αναφέρομαι σε καταγραφή και όχι αξιολόγηση) των εργαστηριακών και εν γένει εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σου, δεν μπορείς να απορρίπτεις προτάσεις: για καταγραφή εργαστηριακών και λοιπών δραστηριοτήτων, για καταγραφή και αξιοποίηση πόρων, για βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δεν μπορείς να έχεις ένα πρόγραμμα σπουδών της περασμένης εικοσαετίας και να ζητάς από την υπουργό να δώσει στόχο στους νέους. Και αυτά σε ένα από τα θεωρούμενα καλύτερα Πανεπιστημιακά τμήματα.
Και μετά από αυτά έρχεται ο κύριος Πρύτανης και δηλώνει πως έχουμε σύστημα αξιολόγησης και πως πολλά τμήματα αξιολογήθηκαν από εξωτερικούς κριτές. Δεν έχουμε σύστημα αξιολόγησης και το ξέρουν όλοι στο ΠΠ, γιατί απλά αν είχαμε δεν θα υπήρχε τόση αντίδραση στην υιοθέτηση της αξιολόγησης, δεν έχουμε γιατί απλά δεν έχουμε καν καταγραφή των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Αυτό που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται σύστημα αξιολόγησης είναι μόνο για «να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας» όπως πολύ σωστά αναφέρατε σε άλλο σημείο της ομιλίας σας.
Και τι νόημα έχει που αξιολογηθήκαμε από εξωτερικούς κριτές πριν από 8 χρόνια, όταν δεν αφήσαμε τους κριτές να καταγράψουν τα πορίσματα τους, όταν και σε όσα κατέγραψαν δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Τι σημασία έχει που αξιολογηθήκαμε όταν οι αξιολογητές είπαν πως έχουμε Διδακτορικά, τονίζω Διδακτορικά, χειρότερα από διπλωματικές εργασίες και συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο. Τι σημασία έχει που αξιολογηθήκαμε όταν μοιράζουμε ακόμη τα βιβλία για τα οποία οι αξιολογητές ήταν καταπέλτες. Τι σημασία έχει … δεν θα σας κουράσω άλλο.
Χαίρομαι πολύ που τονίσατε το γεγονός ότι με το υπάρχον σύστημα καμία χρηματοδότηση δεν θα φέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Το γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με το εκπαιδευτικό σύστημα και βέβαια θέλουν να το βελτιώσουν. Η πολυετής εμπειρία μου (πατέρας 2 παιδιών σε γυμνάσιο και λύκειο αλλά και μέλος ΔΕΠ) και τα περιστατικά που ζω καθημερινά αναδεικνύουν σαν κυρίαρχο πρόβλημα στο χώρο της εκπαίδευσης όχι αυτό της ελλιπούς χρηματοδότησης αλλά της λειτουργίας, της οργάνωσης, της δόμησης και διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων.
Εκφράσατε την απορία σας γιατί τα μέλη ΔΕΠ μένουν στο ελάχιστο των 6 ωρών και δεν κάνουν περισσότερες. Δυστυχώς η κατάσταση είναι χειρότερη και αυτές οι 6 είναι σε παρά πολλές περιπτώσεις πλασματικές.
Η εμπειρία μου λέει, και ειλικρινά χάρηκα που το τονίσατε, πως το κυρίαρχο πρόβλημα είναι κατ’ αρχήν αυτό της αποτελεσματικής αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων και στην συνέχεια και μόνο αφού αποκατασταθούν οι υγιείς εκείνοι μηχανισμοί που θα διασφαλίσουν την αποτελεσματική αξιοποίηση τους, η αύξηση της κάθε είδους χρηματοδότησης.
Τελειώνοντας θα εκφράσω την ερώτηση μου που απαντά με τον καλύτερο τρόπο στον Μαθηματικό που αμφισβήτησε την πηγή των αποτελεσμάτων αξιολόγησης που αναφέρατε.
Γνωρίζει το Υπουργείο την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Έχει την πληροφόρηση που χρειάζεται για να εντοπίσει και αναδείξει τις αιτίες που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και να προτείνει μηχανισμούς και στρατηγικές που θα ανατρέψουν την πτωτική πορεία και θα μας βγάλουν από την ηττοπαθή θέση που μου εξέφρασε στέλεχος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας στον προβληματισμό μου ότι στέλνουμε τα Ελληνόπουλα στην Βαλκανιάδα μαθηματικών «ξυπόλυτα στα αγκάθια» (Έχω την σχετική εμπειρία καθώς ο γιος μου συμμετείχε και τιμήθηκε με μετάλλιο στην Βαλκανιάδα Μαθηματικών). «Μην ανησυχείς,» μου είπε, «Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, παίρνουν τα χρυσά και αργυρά, αλλά καθώς συμμετέχουν και Σκοπιανοί, Αλβανοί, Μαυροβούνιοι παίρνουμε και εμείς κάποια χάλκινα».
Εκεί δυστυχώς έχουμε τοποθετήσει τον πήχη του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Και φοβάμαι πως πολλοί δεν έχουν ακόμη πεισθεί για την επιτακτική αναγκαιότητα της αναδόμησης του συστήματος.
Και ένας τελευταίος προβληματισμός. Όταν ένα σύστημα δεν αντιδρά για την διόρθωση των όσων δημοσίως του επισυνάπτονται (http://seg.ee.upatras.gr/thrambo/programmaSpoudwn/E&CE_C-Aspects_5.htm) αλλά ούτε και τα διαψεύδει, φοβάμαι μήπως είναι ήδη νεκρό.
Κλείνοντας, να εκφράσω για μια ακόμη φορά τα συγχαρητήρια μου για την ειλικρινή τοποθέτηση σας και εύχομαι να βρείτε τη δύναμη για το έργο που αναλάβατε. Γιατί σίγουρα είναι μακρύς ο δρόμος.
Με εκτίμηση
Κλεάνθης Θραμπουλίδης
Αν. Καθηγητής Τμήμα ΗΜ&ΤΥ.
Όσο με ικανοποίησε η ειλικρινής σας τοποθέτηση άλλο τόσο με απογοήτευσαν οι ανειλικρινείς τοποθετήσεις ορισμένων αλλά σημαντικών παρευρισκομένων. Δυστυχώς η κυρία Ηλιοπούλου δεν μου έδωσε την ευκαιρία να σχολιάσω ορισμένα από τα λεχθέντα, γιατί κατά τα άλλα, η τοποθέτηση σας μου έδωσε απάντηση στο σύνολο των ερωτήσεων που είχα ετοιμάσει πριν από την ομιλία σας.
Και επειδή ένας διάλογος δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια και διάθεση για βελτίωση από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές έφυγα απογοητευμένος κυρίως για την δική μας (Πανεπιστημιακή) εκπροσώπηση στην ημερίδα.
Είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες γονιούς που δεν αντέχουν άλλο την σημερινή κατάσταση, που πιστεύουν ότι σίγουρα ένα καλύτερο σύστημα αρμόζει στα παιδιά μας.
Ίσως όμως να είμαι από τους πολύ λίγους «ρομαντικούς» που πιστεύουν ότι αν προσπαθήσουμε μπορούμε να το διορθώσουμε, και πρέπει να το κάνουμε γιατί είναι θέμα επιβίωσης, είναι το στοίχημα που πρέπει να βάλουμε σαν κοινωνία.
Ελπίζοντας να βρείτε 2 λεπτά καταγράφω αυτά που ήθελα να επισημάνω στην αίθουσα.
Ήθελα να συμφωνήσω με τον καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και τεχνολογίας υπολογιστών στο ότι έχουμε καταπληκτικά παιδιά, αλλά δυστυχώς έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τα «σκοτώνει» πνευματικά και αυτό το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με την δραματική πτώση του επιπέδου των εισαγομένων. Κυριολεκτικά τα έχει «κάψει» η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και σίγουρα δεν είναι ευθύνη της υπουργού να δώσει στόχο στα παιδιά αυτά, αλλά είναι δική μας ευθύνη. Και δυστυχώς όχι μόνο δεν το έχουμε καταφέρει αλλά το χειρότερο είναι πως δεν κάνουμε καμία ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν είναι δυνατόν σαν τμήμα, να μην μπορείς μέσα από μια διαδικασία που τρέχει 5 χρόνια να εκσυγχρονίσεις το πρόγραμμα σπουδών σου, δεν μπορείς να τρέχεις ΕΠΕΑΕΚ για αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών σου και να μην έχεις προβεί σε μια στοιχειώδη καταγραφή (προσέξτε αναφέρομαι σε καταγραφή και όχι αξιολόγηση) των εργαστηριακών και εν γένει εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σου, δεν μπορείς να απορρίπτεις προτάσεις: για καταγραφή εργαστηριακών και λοιπών δραστηριοτήτων, για καταγραφή και αξιοποίηση πόρων, για βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δεν μπορείς να έχεις ένα πρόγραμμα σπουδών της περασμένης εικοσαετίας και να ζητάς από την υπουργό να δώσει στόχο στους νέους. Και αυτά σε ένα από τα θεωρούμενα καλύτερα Πανεπιστημιακά τμήματα.
Και μετά από αυτά έρχεται ο κύριος Πρύτανης και δηλώνει πως έχουμε σύστημα αξιολόγησης και πως πολλά τμήματα αξιολογήθηκαν από εξωτερικούς κριτές. Δεν έχουμε σύστημα αξιολόγησης και το ξέρουν όλοι στο ΠΠ, γιατί απλά αν είχαμε δεν θα υπήρχε τόση αντίδραση στην υιοθέτηση της αξιολόγησης, δεν έχουμε γιατί απλά δεν έχουμε καν καταγραφή των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Αυτό που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται σύστημα αξιολόγησης είναι μόνο για «να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας» όπως πολύ σωστά αναφέρατε σε άλλο σημείο της ομιλίας σας.
Και τι νόημα έχει που αξιολογηθήκαμε από εξωτερικούς κριτές πριν από 8 χρόνια, όταν δεν αφήσαμε τους κριτές να καταγράψουν τα πορίσματα τους, όταν και σε όσα κατέγραψαν δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Τι σημασία έχει που αξιολογηθήκαμε όταν οι αξιολογητές είπαν πως έχουμε Διδακτορικά, τονίζω Διδακτορικά, χειρότερα από διπλωματικές εργασίες και συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο. Τι σημασία έχει που αξιολογηθήκαμε όταν μοιράζουμε ακόμη τα βιβλία για τα οποία οι αξιολογητές ήταν καταπέλτες. Τι σημασία έχει … δεν θα σας κουράσω άλλο.
Χαίρομαι πολύ που τονίσατε το γεγονός ότι με το υπάρχον σύστημα καμία χρηματοδότηση δεν θα φέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Το γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με το εκπαιδευτικό σύστημα και βέβαια θέλουν να το βελτιώσουν. Η πολυετής εμπειρία μου (πατέρας 2 παιδιών σε γυμνάσιο και λύκειο αλλά και μέλος ΔΕΠ) και τα περιστατικά που ζω καθημερινά αναδεικνύουν σαν κυρίαρχο πρόβλημα στο χώρο της εκπαίδευσης όχι αυτό της ελλιπούς χρηματοδότησης αλλά της λειτουργίας, της οργάνωσης, της δόμησης και διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων.
Εκφράσατε την απορία σας γιατί τα μέλη ΔΕΠ μένουν στο ελάχιστο των 6 ωρών και δεν κάνουν περισσότερες. Δυστυχώς η κατάσταση είναι χειρότερη και αυτές οι 6 είναι σε παρά πολλές περιπτώσεις πλασματικές.
Η εμπειρία μου λέει, και ειλικρινά χάρηκα που το τονίσατε, πως το κυρίαρχο πρόβλημα είναι κατ’ αρχήν αυτό της αποτελεσματικής αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων και στην συνέχεια και μόνο αφού αποκατασταθούν οι υγιείς εκείνοι μηχανισμοί που θα διασφαλίσουν την αποτελεσματική αξιοποίηση τους, η αύξηση της κάθε είδους χρηματοδότησης.
Τελειώνοντας θα εκφράσω την ερώτηση μου που απαντά με τον καλύτερο τρόπο στον Μαθηματικό που αμφισβήτησε την πηγή των αποτελεσμάτων αξιολόγησης που αναφέρατε.
Γνωρίζει το Υπουργείο την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Έχει την πληροφόρηση που χρειάζεται για να εντοπίσει και αναδείξει τις αιτίες που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και να προτείνει μηχανισμούς και στρατηγικές που θα ανατρέψουν την πτωτική πορεία και θα μας βγάλουν από την ηττοπαθή θέση που μου εξέφρασε στέλεχος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας στον προβληματισμό μου ότι στέλνουμε τα Ελληνόπουλα στην Βαλκανιάδα μαθηματικών «ξυπόλυτα στα αγκάθια» (Έχω την σχετική εμπειρία καθώς ο γιος μου συμμετείχε και τιμήθηκε με μετάλλιο στην Βαλκανιάδα Μαθηματικών). «Μην ανησυχείς,» μου είπε, «Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, παίρνουν τα χρυσά και αργυρά, αλλά καθώς συμμετέχουν και Σκοπιανοί, Αλβανοί, Μαυροβούνιοι παίρνουμε και εμείς κάποια χάλκινα».
Εκεί δυστυχώς έχουμε τοποθετήσει τον πήχη του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Και φοβάμαι πως πολλοί δεν έχουν ακόμη πεισθεί για την επιτακτική αναγκαιότητα της αναδόμησης του συστήματος.
Και ένας τελευταίος προβληματισμός. Όταν ένα σύστημα δεν αντιδρά για την διόρθωση των όσων δημοσίως του επισυνάπτονται (http://seg.ee.upatras.gr/thrambo/programmaSpoudwn/E&CE_C-Aspects_5.htm) αλλά ούτε και τα διαψεύδει, φοβάμαι μήπως είναι ήδη νεκρό.
Κλείνοντας, να εκφράσω για μια ακόμη φορά τα συγχαρητήρια μου για την ειλικρινή τοποθέτηση σας και εύχομαι να βρείτε τη δύναμη για το έργο που αναλάβατε. Γιατί σίγουρα είναι μακρύς ο δρόμος.
Με εκτίμηση
Κλεάνθης Θραμπουλίδης
Αν. Καθηγητής Τμήμα ΗΜ&ΤΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου