Αναμφίβολα
βρισκόμαστε σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση και η αντιμετώπιση των συνεπειών
της από την Πανεπιστημιακή κοινότητα επιβάλετε.
Είναι
όμως απορίας άξιο το γεγονός ότι σπεύδουμε να αντικαταστήσουμε τη γνωστή
εκπαιδευτική διαδικασία με προχειρότητα στην οποία η πίεση της γρήγορης λήψης
αποφάσεων μας επιβάλει.
Άκουσα
πως έγιναν μαθήματα εξ αποστάσεως την Πέμπτη και Παρασκευή 5 και 6 Μαρτίου όταν
ακόμη είχε ανακοινωθεί μια διακοπή λειτουργίας 2 ημερών. Και είναι λογικό να
αναρωτηθείς. Μα δεν χάσαμε άλλες εποχές μαθήματα; Γιατί αυτή η πρεμούρα να υποκαταστήσουμε
την πρόσωπο-με-πρόσωπο διδασκαλία με την εξ
αποστάσεως;
Εξετάσθηκε
το σενάριο να παραταθεί το εξάμηνο και να συμπληρωθούν τα μαθήματα με έναρξη
μέσα Μαΐου μέχρι τέλους Ιουνίου και ίσως και λίγο Ιούλιο και να πάμε σε μια
εξεταστική τον Σεπτέμβριο, για να διαφυλάξουμε με τον τρόπο αυτό το επίπεδο της
εκπαιδευτικής διαδικασίας; Μετά από μια πανδημία μην μου πείτε “μα θα χάσουμε
το καλοκαίρι μας!”
Πανδημία
έχουμε με πολύ μεγάλες και σε πολλές περιπτώσεις μη αναστρέψιμες συνέπειες. Μπορούμε
και επιβάλλεται να δεχθούμε κάποιες εκπτώσεις. Μπορούμε να πάμε σε 10 εβδομάδες
μαθημάτων, αλλά ουσιαστικών παράλληλα με την εργαστηριακή εκπαίδευση και με την
ουσιαστική συμμετοχή των φοιτητών μας. Και είμαι σίγουρος πως και αυτοί δεν θα
έχουν πρόβλημα με την μια χαμένη εξεταστική.
Είναι
δεδομένο πως δεν θα γίνουν τα εργαστήρια στο διάστημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Τι θα γίνει με αυτά; Δεν θα τα κάνουμε; Φυσικά όχι. Και φυσικά για να γίνουν χρειάζεται παράταση του εξαμήνου. Το ίδιο
ισχύει και για τα μαθήματα που δεν θα διδαχθούν γιατί δεν βλέπω πως μπορεί όλα
τα μαθήματα να γίνουν κανονικά εξ αποστάσεως. Άρα η παράταση είναι δεδομένη. Ποια
είναι η αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας διαδικασίας;
Θα μου πείτε, χάνουμε έτσι
τη δυνατότητα να κάνουμε τα πειράματα μας στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Ναι! Συμφωνώ!
Αυτά όμως μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικά και όχι κάτω από την πίεση μιας
πανδημίας και βέβαια μόνο όταν αυτό έχει ενταχθεί στον στρατηγικό σχεδιασμό του Πανεπιστημίου
και μέσα από μια μελέτη σκοπιμότητας και ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Τότε θα
έχει πειστεί και η Πανεπιστημιακή κοινότητα για τον στόχο του εγχειρήματος.
Κρίμα αγαπητέ κ. Θραμπουλίδη και μάλιστα διπλό κρίμα, καθώς αφενός κρίνετε κάτι το οποίο προφανώς δε γνωρίζετε και αφετέρου γιατί υπηρετείτε σε ένα Τμήμα στο οποίο υπηρετούσε εκλιπών συνάδελφος ο οποίος κατέβαλλε πολύ προσωπική προσπάθεια για να φτιάξει remote labs από το μηδέν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑείμνηστος Κώστας Ευσταθίου, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, Επίκουρος Καθηγητής, Εργαστήριο Ηλεκτρονικών Εφαρμογών, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών
Διαγραφή@Unknown Αγαπητέ Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αν κρίνω για κάτι το οποίο δεν γνωρίζω θα πρέπει να το αιτιολογήσεις.
Αν γνώριζες κάτι για το εργαστήριο του μαθήματος Προηγμένες Τεχνικές Προγραμματισμού απλά δεν θα έγραφες το σχόλιο σου. Σε παραπέμπω σε μερικές από τις σχετικές ιστοσελίδες εργαστηριακών ασκήσεων μου για να δεις ότι ο ισχυρισμός σου δεν έχει βάση.
Εργαστήριο - [RobotRemoteController]
[Hardware Abstraction Layer – Το παράδειγμα του ARM® Cortex™-M0+ processor]
[Cyber-Physical and IoT Systems: Interfacing to the Physical world using ARM-based embedded boards - RS232]
[Raspberry Pi and Networking] Πηγή
[Blood Pressure Monitoring System]
Liqueur Plant case study
The Gregor Chair case stsudy
Τώρα το πόσο αποδοτικά μπορεί να γίνει σε διδασκαλία από απόσταση ένα εργαστήριο που περιλαμβάνει hardware και κάτω από συνθήκες πανδημίας μπορούμε αν το συζητήσουμε αλλά με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς “Κρίμα”.
@Κουμπίας Ευχαριστώ για τις πληροφορίες σχετικά με το εργαστήριο στο οποίο υπηρετούσε ο αείμνηστος καλός φίλος και συνάδελφος Κώστας. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τον στόχο του σχολίου. Ίσως πρέπει να προσθέσω επιπλέον πως Διευθυντής στο εργαστήριο αυτό διετέλεσε πριν μερικά χρόνια ο κ. Κουμπιάς.