Τελικά χρειάσθηκε να περάσουν 4 ολόκληρα
χρόνια για να διαπιστώσω πόσο τυχεροί ήμασταν που δεν επενέβει ο Εισαγγελέας να
διατάξει την σύλληψη μας και που δεν έβγαλε καταδικαστικό ψήφισμα εναντίον μας η
Βουλή των Ελλήνων όταν προσπαθήσαμε τρεις καθηγητές να εφαρμόσουμε τον Νόμο «δια
της βίας». Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε
μάθημα ενώ το κτήριο του Πανεπιστημίου τελούσε υπό κατάληψη και βρεθήκαμε μέσα
σε ένα αμφιθέατρο γεμάτο φοιτητές που ήρθαν για μάθημα αλλά και 10-15
συνδικαλιστές που ανέβηκαν στο έδρανο και δεν μας άφηναν να κάνουμε το μάθημα (εδώ).
Πολύ φτηνά τη γλυτώσαμε τελικά αφού δεχτήκαμε μόνο την απειλή των
συνδικαλιστών ότι θα μας καταγγείλουν στην Σύγκλητο (όπως και έγινε) γιατί «παραβιάζαμε»
την απόφαση του συλλόγου για κατάληψη. Σήμερα κατάλαβα πως αυτό που έλεγαν τα
παιδιά αυτά εκείνη την ημέρα όχι μόνο το αποδεχόταν η Ελληνική κοινωνία αλλά
και το πίστευε.
Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανοχή της πολιτικής βίας, εφόσον ασκείται στο όνομα των ιδανικών της Αριστεράς από οιονδήποτε αυτόκλητο φορέα τους, είναι πια φαινόμενο τόσο σύνηθες στην κοινωνική και πολιτική ζωή ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε. Η κατάλυση της έννομης τάξης έχει ... (Tου Στεφανου Κασιματη)
Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία