Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Οι συμμορίες στα Πανεπιστήμια


Και δεν είναι ευθύνη της Πολιτείας ή των δανειστών μας. Είναι κύρια δική μας ευθύνη που τις στελεχώναμε, τις στηρίζαμε ή τις ανεχόμασταν τόσα χρόνια. Και δυστυχώς συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα να κάνουμε τα ίδια. Αν και σήμερα αυτές προσπαθούν να μεταλλαχτούν … στα νέα δεδομένα …

"Οι συμμορίες στα Πανεπιστήμια δεν είναι μόνον αυτές, που έδρασαν στο Παντειο την περίοδο 1992 – 1998. Αυτή με τους Μεταξόπουλο, Κώνστα, Γετίμη, Παπαθανασόπουλο κλπ ήταν μία άπληστη και φαταουλική συμμορία. Οι συμμορίες στα Πανεπιστήμια είναι πολύ περισσότερες. Ένα μικρό δείγμα, η σπείρα που οδήγησε στον θάνατο τον Αλεξανδρόπουλο στην Κρήτη. …"
Απόσπασμα από το  … “προοδευτική” συμμορία της Παντείου.


“Πρώτη προτεραιότητα για τον Eλλαδισμό, η μεγιστοποίηση της ατομικής καταναλωτικής ευχέρειας. H οικονομία πριν από την Iστορία και την αξιοπρέπεια. Aνενδοίαστα.”
«O Eλληνισμός τελειώνει ιστορικά μέσα στη ντροπή άκρως μειωμένης ευαισθησίας για την αξιοπρέπεια, την ιστορική του ταυτότητα, τους στόχους που θα δικαιολογούσαν την ενεργό επιβίωσή του.»
Παραφράζω «Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο»

3 σχόλια:

  1. "Βέβαια η «Μεγάλη Υπερκομματική Δημοκρατική Παράταξη της Διαπλοκής» έχει φροντίσει να επιβάλλει όλα εκείνα τα μέτρα και να δημιουργήσει τους μηχανισμούς εκείνους που διασφαλίζουν την καταπάτηση της θεμελιώδους αρχής της ελευθερίας του λόγου ακόμη και στην υποτίθεται κοιτίδα της τον Πανεπιστημιακό χώρο. Είναι πολύ ενδιαφέρον να καταγράψει και αναδείξει κανείς τους μηχανισμούς αυτούς."
    και συμπληρώνω: και πολύ δύσκολο να τους "σπάσει", αφού στηρίζονται σε ένα πλέγμα διαπλεκόμενων & αναπαραγόμενων μίκρο/μέγαλο συμφερόντων & συναλλαγής σε όλα τα επίπεδα, σε μιά ιδιότυπη "υπερκομματική" ομερτά με βάση τον νεποτισμό, την οικογενειοκρατία, την "φεουδαρχία" (και τις συμμαχίες των
    φέουδων που οδηγούν σε κυρίαρχους ετερόκλητους συσχετισμούς, με γνώμονα βέβαια όχι το αυτονόητο δημόσιο συμφέρον, αλλά την διακίνηση ιδιοτελών συμφερόντων).
    Και το πιό επικίνδυνο: όσοι αντιτίθενται στους μηχανισμούς,
    επιχειρείται να περιθωριοποιηθούν ως ερειστικοί, ακραίοι ή και γραφικοί!
    ΑΙΧ
    πηγή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι συμμορίες στα Πανεπιστήμια δεν είναι μόνον αυτές, που έδρασαν στο Πάντειο την περίοδο 1992 – 1998. Οι συμμορίες δεν είναι καν μόνο στα Πανεπιστήμια. Είναι παντού. Είναι όπου υπάρχει δημόσιο χρήμα.
    Η όλη ιστορία δείχνει την εξαχρείωση των ηθών στα υψηλά κλιμάκια της ελίτ της χώρας, μια εξαχρείωση για την οποία βασική υπεύθυνη είναι η νομενκλατούρα που είχε την ευθύνη για τη διαχείριση αυτού του δημόσιου χρήματος. Κυρίως εκείνοι που διοίκησαν. Εκείνοι που όχι μόνο δεν καταπολέμησαν την ενδημική διαφθορά της ελληνικής κοινωνίας, αλλά της έδωσε ένα επιστημονικοφανές φύλλο συκής, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
    Η όλη υπόθεση της εγκληματικής κατάχρησης της περιουσίας του δημοσίου – εν τέλει των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων τους οποίους μεμφόμαστε τώρα επειδή δεν θέλουν να μας δώσουν άλλα δανεικά – δείχνει την ακραία αλαζονεία, την ξετσιπωσιά, την αχανή προκλητικότητα και την άπληστη αρπακτικότητα που εμφωλεύει στα πλαίσια της ελίτ, που ανδρώθηκε από την μεταπολίτευση, η οποία εν πολλοίς στερείται οιουδήποτε ηθικού φραγμού μπροστά στην επιδίωξη του εύκολου και άνομου κέρδους.
    Γι’ αυτό η κρίση μας είναι πρώτα κρίση αξιών. Αξίες που ευτελίστηκαν στο βωμό του άνομου πλουτισμού και τις οποίες πρέπει να αποκαταστήσουμε αν θέλουμε μια νέα ελπιδοφόρα αρχή.
    Αξίες που ευτελίστηκαν και πρέπει να αποκατασταθούν

    ΑπάντησηΔιαγραφή