Ο πιο καλός ο Μαθητής ... και οι λύκοι

“Εχει μεγάλο ενδιαφέρον η υστερία που έχει καταλάβει τις ελληνικές πολιτικές και πνευματικές ελίτ στην προοπτική κατάληψης των ανακτόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. (…)

Θα μου επιτρέψετε να μην ανησυχώ, αλλά να το διασκεδάζω. Γιατί μου φαίνεται ιδιαίτερα φαιδρό, σχεδόν ξεκαρδιστικό, να ανησυχούν όσοι ανησυχούν επειδή θα τους διαδεχθεί ο καλύτερος μαθητής τους. (…)

Στην απειλή ότι η απειρία του και ο καιροσκοπισμός του θα οδηγήσουν σε μια αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, θα μου επιτρέψετε να καγχάσω. 

Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού ξοδεύοντας στον βωμό της αιώνιας εξουσίας, σαν να μην υπάρχει αύριο, αυτοί που μετέτρεψαν τη χώρα μας στο βαρίδι της Ευρώπης, αυτοί που ακόμη και όταν ανέλαβαν να τη «σώσουν» έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους να προστατεύσουν κάθε συμφέρον που έλπιζαν ότι θα τους το ανταποδώσει ρημάζοντας οριζόντια τα συνήθη υποζύγια, αυτοί που έπνιξαν τις μεταρρυθμίσεις και διέσωσαν τα τσιφλίκια τους φωνάζουν τώρα ότι βλέπουν τον λύκο να πλησιάζει. Είναι και οι ίδιοι όμως λύκοι, που δεν έχουν αλλάξει ούτε καν το τομάρι τους. (…)”

«Ο πιο καλός ο Μαθητής» Αριστείδης Χατζής, ΝΕΑ, 23 Μαΐου 2012

οι Ελαφρείς και οι ... Υπουργοί

σχόλιο στο Ελαφρείς... της Καθημερινής

Τα τελευταία χρόνια κάθε κριτική στο χώρο του Πανεπιστημίου για διαφθορά, αναξιοκρατία, διαπλοκή, κατασπατάληση δημόσιων πόρων, νεποτισμό, κ.λ.π. αντιμετώπιζε το επιχείρημα «Το Πανεπιστήμιο είναι μέρος της κοινωνίας, δεν είναι σε γυάλινο κλουβί», οι δε Διοικήσεις δεν ενεργούσαν για τον περιορισμό των φαινόμενων αυτών.

Παρόλα αυτά η προσπάθεια για μεταρρύθμιση στο χώρο του Πανεπιστημίου ξεκίνησε έστω και αργά.

To ένστικτο της επιβίωσης και το «εγέρθητι»

ATTIKA NEA   Ελεύθερη σκέψη  Arpaktiko Ελληνικό Φαινόμενο

«Είναι απίστευτο –θα έλεγα αδιανόητο– μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μια εβδομάδα παραπάνω: Μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους…». Τζόρτζ Χόρτον, Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922

Φαίνεται πως το αλάνθαστο ένστικτο αυτοσυντήρησης-επιβίωσης που επικαλείται ο Κονδύλης δεν λειτουργεί (όπως δεν λειτουργεί τίποτε πλέον) στην χώρα αυτή (απάντηση στα σχόλια του Η 6η ΜΑΙΟΥ ως αφετηρία μιας ειρηνικής ανατροπής)

Για την σωτηρία της χώρας ... και την ομαλοποίηση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων

Σε αυτές τις δραματικές για την χώρα στιγμές, η Σύνοδος των Πρυτάνεων, μετά τη συνεισφορά της, χθες, στη διαδικασία για τον σχηματισμό Κυβέρνησης,  αισθάνθηκε την ανάγκη να καταθέσει για άλλη μία φορά, σε "αυτές τις δραματικές συνθήκες για τα Πανεπιστήμια", τις προτάσεις που διατυπώθηκαν στην έκτακτη Σύνοδο του Λαυρίου το Δεκέμβριο του 2010 και οι οποίες δεν λήφθηκαν υπόψη στην κατάρτιση και ψήφιση του Νόμου 4009/2011.» Δραματικές οι συνθήκες για τα Πανεπιστήμια

Οι καρεκλοκένταυροι μας και … το αρχικό επάγγελμα τους

Το βράδυ της Κυριακής 6 Μαΐου, ο Νικολά έχασε με διαφορά 1,5 τις εκατό. Υπέβαλε αμέσως την παραίτηση του. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για αυτόν.

Σήμερα διαβάζω «Επιστρέφει στη δικηγορία ο Νικολά Σαρκοζί. Ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος θα επιστρέψει σύντομα στο αρχικό του επάγγελμα, ..» και αναρωτιέμαι:

καλά και κακά νέα

Έχουμε καλά νέα και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα επιτέλους τιμωρήθηκαν. Τιμωρήθηκαν γιατί κατασκεύασαν μεταπολιτευτικά μια χώρα υπόδειγμα οικονομικής αναποτελεσματικότητας, διαφθοράς, προσοδοθηρίας και θεσμικής υστέρησης. Τιμωρήθηκαν επίσης (καλώς) γιατί, ακόμη και όταν ανέλαβαν τη σωτηρία της χώρας, προτίμησαν τα εύκολα εφαρμόσιμα αλλά αδιέξοδα εισπρακτικά μέτρα αντί των πραγματικών μεταρρυθμίσεων – τις οποίες εμπόδισαν με κάθε μέσο. Τιμωρήθηκαν... πλήρες κείμενο

Η Ελλάδα όμηρος των ολιγαρχικών συμμοριών

"Η Ελλάδα της δημιουργίας και του πολιτισμού είναι όμηρος των ολιγαρχικών συμμοριών που ύφανε η πολιτική τάξη στο σύνολο του κράτους, οι οποίες τη λυμαίνονται και τη σπιλώνουν. Συνένοχες στον κατήφορο αυτό, είναι τόσο οι "μνημονιακές" δυνάμεις, που έριξαν τη χώρα βορά στη διεθνή των αγορών, όσο και οι "αντι-μνημονιακές" δυνάμεις, το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης."

«Η ελληνική κοινωνία παρίσταται μάρτυρας μιας άγονης αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων, που επικεντρώνεται στο σύμπτωμα -στα υπέρ ή κατά του μνημονίου-, προκειμένου να αντιπαρέλθουν το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την άρνησή τους να εναρμονισθούν με το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας. Υπεραμύνονται με πάθος τα προκλητικά τους προνόμια, τις ευφάνταστες ασυλίες τους, το "δικαίωμά" τους να μην υπάγονται στη δικαιοσύνη, να διαπλέκονται με