Τα ζόμπι, τα τρελά και … το ακόμη πιο ακραίο.

«Στην Ελλάδα έχετε δύο κόμματα “ζόμπι” και δύο “τρελά” κόμματα» παρατηρεί και κατά την άποψή του η ενίσχυση των «τρελών» κομμάτων είναι ο πιο εύκολος τρόπος για τους πολίτες να γυρίσουν την πλάτη τους στα κόμματα που κυβέρνησαν επί σχεδόν 40 χρόνια. ...

“ … πιστεύετε ότι η παλαιά φρουρά θα παραδώσει τόσο εύκολα τα όπλα;»

“(…) Οι παλαιοί πολιτικοί θα προσπαθήσουν να γραπωθούν ακόμη και από το τελευταίο κομμάτι

το βαθύ πανεπιστήμιο ... και μια εκλογή

"(...) Σήμερα τα ΑΕΙ καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα νέο καθεστώς. Στα Συμβούλια των ιδρυμάτων ήρθαν πρόσωπα, ιδίως από το εξωτερικό, που φέρνουν φρέσκο αέρα αλλαγής, μια άλλη, από τη συνήθη ελληνική, ακαδημαϊκή νοοτροπία, μια κουλτούρα αξιοκρατίας, ορθολογισμού, διαφάνειας και πρακτικών αποτελεσμάτων. Η παρουσία τους είναι ένας μοχλός για να αλλάξουν τα πράγματα. Το ερώτημα είναι εάν θα τα καταφέρουμε. Παρότι είναι δύσκολο χωρίς χρήματα, υπάρχουν οι ιδέες, η θέληση, η επινοητικότητα και η αποφασιστικότητα από τις πλευρές που θέλουν τη μεταρρύθμιση.  

Υπάρχει όμως πάντα και το βαθύ πανεπιστήμιο με τις κατεστημένες νοοτροπίες και τη βεβαρημένη παράδοση δεκαετιών που μπορεί με τη γρανιτένια αντοχή του και την απορροφητική του δεινότητα να καταβροχθίσει και να φέρει στα μέτρα του και αυτή τη μεταρρύθμιση. (...)" απόσπασμα από το άρθρο της Βάσως Κιντή 

Και ... η εκλογή

το βαθύ πανεπιστήμιο

Ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για τα Συμβούλια σε όλα τα ιδρύματα της χώρας και στα περισσότερα από αυτά εκλέχθηκαν και τα εξωτερικά μέλη τους. Κλείνει έτσι άλλη μια φάση των αλλεπάλληλων προσπαθειών, μικρών και μεγαλύτερων, για να αλλάξει κάτι στα πανεπιστήμια. Ο νόμος μπορούμε να πούμε ότι εφαρμόζεται πλέον στα περισσότερα από τα επίμαχα σημεία του. 

Η λυσσαλέα αντίδραση και στην παραμικρή απόπειρα να θιγεί το άρρωστο status quo,

Εδώ όμως τελειώνουν οι ομοιότητες

Απόσπασμα από «Oι εντυπώσεις του Richard Feynman από την Ελλάδα»  

Σάββατο 29 Ιουνίου 1980,  Royal Olympic Hotel

Αγαπημένες Γκουήνιθ και Μισέλ (και Καρλ;)

Αυτή είναι η τρίτη μου μέρα στην Αθήνα.

Σας γράφω καθισμένος δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου, με το χαρτί στα γόνατά μου επειδή τα τραπέζια είναι πολύ ψηλά και οι καρέκλες πολύ κοντές.

Το ταξίδι δεν είχε καθυστέρηση, δεν ήταν όμως άνετο. Το αεροπλάνο απ’ τη Νέα Υόρκη για την

lawmakers and the ... slow courts

"(...) In December 2009, four months before Greece sought a foreign bailout, Mr. Lavrentiadis bought a controlling stake in Proton Bank, which had expanded rapidly after acquiring a small bank called Omega in 2005. Omega’s board members included Mr. Lavrentiadis; the father-in-law at the time of Evangelos Venizelos, now the Socialist Party leader; and a brother of George Papandreou, a former prime minister. (...)
Several months earlier, however, lawmakers had quietly passed a law that allowed people suspected of wrongdoing to avoid prosecution if they repaid the money they were accused of stealing in certain crimes.The idea, legislators said, was to speed resolution of cases in Greece’s notoriously slow courts. Mr. Lavrentiadis quickly paid back the $65 million to Proton and claimed immunity. (...)"  For Greece, Oligarchs Are Obstacle to Recovery   New York Times

Και όσο το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να μην ρίχνει φώς στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ δημοσιεύματα σαν το παρακάτω προκαλούν το ενδιαφέρον

H ''Λίστα Λαγκάρντ'' και η... ηλιθιότητα του πολιτικού μικρόκοσμου της Αθήνας

Xωρίς την παραμικρή επιείκεια

"(....) Σίγουρα, τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια διαστροφικής σχολικής εκπαίδευσης, μεθοδευμένης αγλωσσίας και αφελληνισμού των συνειδήσεων, προγραμματικής εξηλιθίωσης με την ποδοσφαιρολαγνεία, τον κρατικό τζόγο, την εμπορική τηλεόραση, είναι χρόνος υπεραρκετός για να οδηγηθεί μια κοινωνία στον εξανδραποδισμό της από δανειστές, πλέγματα διεθνικών συμφερόντων, μαστροπούς διεθνούς πολιτικής δικτύωσης.
Xρειαζόμαστε το πείσμα ενός Kάτωνα, να επαναλαμβάνει επίμονα και εξακολουθητικά το σωσίβιο πρόταγμα: Tο σημερινό πολιτικό σύστημα, αυτό που εκτρωματικά διαμόρφωσε η «μεταπολίτευση», πρέπει να καταστραφεί. Nα εξαλειφθούν οι συνταγματικές και θεσμικές του προϋποθέσεις. Xωρίς την παραμικρή επιείκεια για τα σημερινά κωμικά, αλλά άκρως τοξικά απομεινάρια του."  Tο σωσίβιο πρόταγμα

κ. Πρωθυπουργέ, ... Αλλά κάντε κάτι.

κ. Πρωθυπουργέ,

Εκφράζοντας τον πραγματικό πόνο καθηγητών και φοιτητών του Αριστοτέλειου Παν/μιου Θεσσαλονίκης θα περιέγραφα  αυτό που συμβαίνει με μια δραματική φράση: Όνειρα, δουλειά, πάθος, δημιουργικότητα, καινοτομία και πρωτοπορία ό,τι δηλαδή σημαίνει μέσα στους αιώνες το πανεπιστήμιο, ό,τι οι περισσότεροι από μας πιστέψαμε, να στέκεται ανήμπορο και απελπισμένο μπροστά σε ένα βουνό από σκουπίδια.

Μια πραγματικότητα που μας ευτελίζει ως κοινότητα αλλά και ως χώρα.

Εβδομήντα μέρες είναι τεράστιο χρονικό διάστημα για μια πολιτεία να μην προστατεύει, να μην

Το ψήφισμα της Συνόδου των Πρυτάνεων - Οι παραδόσεις, η αποστολή και το κόστος …που πληρώνει η κοινωνία

TheBestNews  Diktyo   iNews    NewsGet   evrytanika    Handnews!

Επίκληση σε όλες τις δυνάμεις της πανεπιστημιακής κοινότητας να αγωνιστούν από κοινού  «μέσω της ενεργού συμμετοχής τους στα συλλογικά θεσμικά όργανα, και με σεβασμό όλων στις αποφάσεις τους,» «για να διατηρηθεί και να λειτουργήσει σύμφωνα με τις παραδόσεις και την αποστολή του το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο» απευθύνουν οι Πρυτάνεις μεταξύ άλλων μέσα από το ψήφισμα της Συνόδου, και σημειώνουν «σήμερα που οι πρυτανικές Αρχές λειτουργούν υπό τη δαμόκλειο σπάθη της εισαγγελικής παρέμβασης, είναι αδιανόητο να στοχοποιούνται επειδή προσπαθούν να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια σε ακαδημαϊκό και έννομο πλαίσιο, όπως για παράδειγμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης». (οι επισημάνσεις δικές μου) 

Σε ποιες δυνάμεις απευθύνονται; Σε ποια συλλογικά θεσμικά όργανα; Σε ποιες παραδόσεις και σε ποια αποστολή; Να υποθέσω σε όλο αυτό το πλαίσιο που βίωσε η Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια και σήμερα δυστυχώς πληρώνει πολύ ακριβά; (To άσυλο και το κόστος που πληρώνει σήμερα η κοινωνία).

Είναι μήπως ακόμη μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να διατηρήσουν το σάπιο κατεστημένο στο χώρο των Πανεπιστημίων; 

Ευχομαι να κάνω λάθος.