Το μόνο ίσως παρήγορο από το
αποκορύφωμα της συμπεριφοράς-γιωργάκη, τις συνέπειες της οποίας βιώνει σήμερα η
χώρα, καθώς την έχει φέρει στο «τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα» είναι ότι
ίσως σταθεί αυτή, η αιτία να ξυπνήσουν επιτέλους από τον μακάβριο ύπνο τους οι υγιείς
δυνάμεις αυτής της κοινωνίας, αν βέβαια υπάρχουν ακόμη τέτοιες δυνάμεις. Γιατί
αυτή η συμπεριφορά έχει διδαχθεί χρόνια τώρα και έχει υιοθετηθεί ως συνταγή
προσωπικής επιτυχίας, όχι μόνο στο σάπιο πολιτικό σύστημα, αλλά διατρέχει την
ελληνική κοινωνία, από τα Πανεπιστήμια και όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, μέχρι
τις ΔΕΚΟ και τις κάθε μορφής τοπικές Διοικήσεις. Ήταν, και δυστυχώς είναι ακόμη,
η συνταγή της προσωπικής επιτυχίας καθώς βασιζόταν στον μακάβριο ύπνο των
υγειών δυνάμεων, εκείνων στις οποίες η ελληνική κοινωνία έχει αποθέσει τις όποιες ελπίδες της, εκείνων που δυστυχώς ανέχονται
ακόμη και σήμερα την ασυνέπεια λόγων και έργων, την μειωμένη αξιοπρέπεια και την
ηγεμονία του «απόλυτου-κενού».