Κοινωνική λογοδοσία

Αγαπητέ συνάδελφε,

Αν ήθελε το Πανεπιστήμιο να είναι σε θέση να δώσει μια αξιοπρεπή και τεκμηριωμένη απάντηση σε ανάλογες ερωτήσεις  θα έπρεπε να είχε υιοθετήσει και εφαρμόσει από χρόνια ένα αξιόπιστο σύστημα Αξιολόγησης. Και αυτό όχι μόνο για την εκπαιδευτική του διαδικασία αλλά για όλες τις υπηρεσίες του, τα τμήματα του και τα επίπεδα λειτουργίας του.

Θα έπρεπε να έχει υιοθετήσει και εφαρμόσει τον τετραετή (ή πενταετή αν θέλετε) προγραμματισμό. Θα έπρεπε να είχε υιοθετήσει και εφαρμόσει μηχανισμούς αποτελεσματικής αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων του, θα είχε υιοθετήσει και εφαρμόσει μηχανισμούς

αποτίμησης των πάσης φύσεως επενδύσεων του και αξιοποίησης της όποιας χρηματοδότησης του, θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει την αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του.

Και όλα αυτά για να είναι σε θέση να αιτιολογήσει με πράξεις και όχι μόνο με λόγια τον πολύ συχνά τελευταία χρησιμοποιούμενο όρο «κοινωνική λογοδοσία».

Θα έπρεπε να είναι σε θέση να αιτιολογήσει  τις δράσεις που αναλαμβάνει, καθώς και τις αντίστοιχες προτεραιότητες που αποδίδει σε αυτές, αλλά και τους αγώνες που δίνει τα τελευταία χρόνια. Θα έπρεπε να είναι σε θέση να αιτιολογήσει πως οι αγώνες αυτοί αλλά και η γενικότερη πολιτική του είναι προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της θέσης του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου στον Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό χώρο.

Πολύ φοβάμαι πως με δεδομένη την σημερινή κατάσταση είναι μάταιο να αναμένουμε εμείς και η Ελληνική κοινωνία απαντήσεις σε ανάλογα ερωτήματα.

Κλεάνθης Θραμπουλίδης

ΥΓ
Παραθέτω απόσπασμα από σχετική παρέμβαση μου στις 20 Μαρτίου 2008-08-02 «Εκτίμηση µου είναι πως το σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο αναλώνει τα τελευταία χρόνια τις δυνάμεις του προς την κατεύθυνση της µη εφαρμογής της όποιας διάταξης προσπαθεί να επιφέρει µια αλλαγή στο υπάρχον σύστημα. Θα ήταν ενδιαφέρον να καταγράψουμε τις  ανθρωποώρες που δαπανήθηκαν προς την κατεύθυνση της µη εφαρμογής των νέων διατάξεων (απεργίες, καταλήψεις, συγκεντρώσεις, συζητήσεις επί συζητήσεων σε κάθε θεσμικό όργανο κλπ) και να τις συγκρίνουμε µε αυτές που δαπανήθηκαν προς την κατεύθυνση του reengineering του συστήματος για την αποτελεσματική και προς όφελος των φοιτητών και της κοινωνίας εφαρμογής τους. Φοβάμαι πως το αποτέλεσμα θα είναι το λιγότερο «τραγικό» για την παραγωγικότητα της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Εκτός και αν συνυπολογίσουμε την παραγωγή «πολιτικής» και αντιπολίτευσης.»

Πηγή : http://seg.ece.upatras.gr/thrambo/theseis/docs/2Aug2008.pdf