Αγαπητέ Φοιτητή,
Νιώθω έντονη την ανάγκη να
επικοινωνήσω μαζί
σου, να εκφράσω τον προβληματισμό μου για την επικρατούσα κατάσταση,
για τον
παραλογισμό που το τελευταίο διάστημα ζούμε σε αυτό, που ακόμη παρά τα
τόσα
προβλήματα του, θέλουμε και πρέπει να ονομάζουμε Πανεπιστήμιο.
Νιώθω έντονη την ανάγκη να βρεθώ
μαζί σου στην
αίθουσα διδασκαλίας, να βρεθώ μαζί σου στο εργαστήριο, να βρεθώ μαζί
σου στους
χώρους του τμήματος, στους χώρους εκείνους για τους οποίους έδωσες
σκληρό αγώνα
για να διασφάλισης την πρόσβαση. Θέλω να πιστεύω πως και εσύ νιώθεις σε
κάποιο
βαθμό, μικρό ή μεγάλο, την ίδια ανάγκη, γιατί θέλω να πιστεύω πως
θεωρείς το
Πανεπιστήμιο και το Τμήμα, και πρέπει να το θεωρείς, πρέπει να το
θεωρούμε, «Ναό»
της γνώσης.
Απευθύνομαι σε σένα που νιώθεις πως κάποιοι άλλοι σου στερούν το δικαίωμα αυτής
της άμεσης επαφής, της ζύμωσης και του άμεσου προβληματισμού, της μόρφωσης,
της κατάκτησης της γνώσης.
Απευθύνομαι και σε σένα που, ίσως με την άγνοια σου, μου στερείς το Συνταγματικά
κατοχυρωμένο και θεμελιώδες δικαίωμα που μου παρέχει η Δημοκρατία, να μπορώ
