Η αποδοχή της κατάντιας μιας γενιάς … και ο λογαριασμός πάει στη νέα γενιά

Έγραφα μεταξύ άλλων σε παρέμβαση μου, την οποία κοινοποίησα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα το 2007. Τότε, που ήταν ακόμη η περίοδος των «Χρυσών Αγελάδων».

«Δεν υπογράφω γιατί είναι η αποδοχή της κατάντιας μιας γενιάς που κατεβάζει (ή αποδέχεται) στους δρόμους τα 15χρονα παιδιά της για να της λύσουν τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε και δημιουργεί.
Και αυτή, αντί να ανασκουμπωθεί για να δώσει λύσεις, προσπαθεί να πείσει (τον εαυτό της ή τους άλλους) πως αγωνίζεται βάζοντας υπογραφές σε μηνύματα συμπαράστασης.»

Τα αποτελέσματα αυτής και άλλων ανάλογων πρακτικών τα ζούμε εμείς και κύρια η νέα γενιά σήμερα. 

Και η ερώτηση παραμένει: Αυτά τα 5 χρόνια της κρίσης ήταν αρκετά για να αλλάξουμε τις νοοτροπίες και τις πρακτικές που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής; Αμφιβάλω.

Οι προειδοποιήσεις για την υπερχρέωση … άρχισαν το 1988!

"το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό έγκλημα στην χώρα υπήρξε η δημιουργία και η συντήρηση ενός απίθανου σε διαφθορά και σπατάλη πελατειακού κράτους,"

« (…)οι προειδοποιήσεις για την υπερχρέωση της χώρας δια χειρός Ζακ Ντελόρ, προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την περίοδο 1985-1995, άρχισαν το 1988!

Όμως, σε μία χώρα όπου κυριαρχούν η δημαγωγία και η συνωμοτική ερμηνεία της Ιστορίας, ποιος κάθεται να ασχοληθεί με ιστορικές λεπτομέρειες...